Ξέχασέ με

2 ΑΝΝΑ Η Έλλα είναι οκτώ εβδομάδων. Τα μάτια της είναι κλειστά, μακριές μαύρες βλεφαρίδες χαϊδεύουν τα ολοστρόγγυλα μαγουλάκια που ανεβοκατεβαίνουν καθώς θηλάζει. Ένα μικρο­ σκοπικό χεράκι είναι απλωμένο πάνω στο στήθος μου σαν αστε­ ρίας. Κάθομαι, κολλημένη στον καναπέ, και σκέφτομαι όσα θα μπορούσα να κάνω ενώ θηλάζει. Να διαβάζω. Να βλέπω τηλεό­ ραση. Να αγοράζω φαγητό από το ίντερνετ. Όχι σήμερα. Σήμερα δεν είναι μια μέρα σαν τις άλλες. Παρατηρώ την κόρη μου, και λίγο μετά οι βλεφαρίδες της σηκώνονται και καρφώνει τα σκούρα μπλε μάτια της πάνω μου, σοβαρά και γεμάτα εμπιστοσύνη. Οι κόρες της είναι βαθιές λί­ μνες αγάπης άνευ όρων, η αντανάκλασή μου μέσα τους μικρή αλλά σταθερή. Η Έλλα επιβραδύνει. Κοιτάζουμε η μια την άλλη και σκέ­ φτομαι πως η μητρότητα είναι το πιο καλά φυλαγμένο μυστικό: όλα τα βιβλία, όλες οι ταινίες, όλες οι συμβουλές του κόσμου δεν θα μπορούσαν ποτέ να σε προετοιμάσουν για εκείνη την αίσθηση που σε απορροφά πλήρως, ότι είσαι τα πάντα για έναν μικροσκοπικό άνθρωπο. Ότι εκείνος ο άνθρωπος είναι τα πάντα για σένα. Διαιωνίζω το μυστικό, δεν το λέω σε κανέναν, γιατί σε