Ξέχασέ με

C L A R E M A C K I N T O S H 28 της) αλλά η βασική αρχή είναι η ίδια. Προσποιήσου ότι είσαι καλά και θα νιώσεις καλά. Σύντομα θα είσαι πραγματικά καλά. Το τελευταίο ακόμη το προσπαθώ. Ακούω μια στριγκλιά που σημαίνει ότι η Έλλα ξύπνησε. Είμαι στα μισά του χολ όταν βλέπω κάτι να προεξέχει από τη θυρίδα στην πόρτα. Είτε κάποιος το έβαλε με το χέρι είτε σκά­ λωσε στη θυρίδα όταν πέρασε ο ταχυδρόμος. Όπως και να ’χει δεν το είδα όταν μάζεψα την αλληλογραφία από το πατάκι σήμερα το πρωί. Είναι μια κάρτα. Έλαβα άλλες δύο σήμερα το πρωί –και οι δύο από συμμαθήτριες που νιώθουν πιο άνετα με τη θλίψη όταν είναι μακριά– και με συγκινεί ο αριθμός των ανθρώπων που θυμούνται ημερομηνίες. Στην επέτειο της αυτοκτονίας του μπα­ μπά, κάποιος άφησε μια κατσαρόλα φαγητό στο κατώφλι μου με ένα πολύ σύντομο σημείωμα. Στην κατάψυξη ή ζέσταμα. Σας σκέφτομαι. Ακόμη δεν ξέρω από ποιον ήταν. Πολλές από τις συλλυπη­ τήριες κάρτες που ήρθαν μετά τον θάνατο των γονιών μου συ­ νοδεύονταν από ιστορίες για τα αυτοκίνητα που είχαν αγοράσει από αυτούς τόσα χρόνια. Κλειδιά που δόθηκαν σε υπερβολικά σίγουρους εφήβους και υπερβολικά αγχωμένους γονείς. Διθέσια σπορ αυτοκίνητα που ανταλλάχθηκαν με οικογενειακά. Αυτο­ κίνητα για να γιορταστούν προαγωγές, σημαντικά γενέθλια, συντάξεις. Οι γονείς μου είχαν έναν ρόλο σε πολλές διαφορετι­ κές ιστορίες. Η διεύθυνση είναι τυπωμένη πάνω σε ένα αυτοκόλλητο, η σφρα­ γίδα του ταχυδρομείου μια μουντζούρα από μελάνι στην πάνω δεξιά γωνία. Η κάρτα είναι παχιά και ακριβή – την τραβάω με δυσκολία από τον φάκελο. Κοιτάζω την εικόνα.