Κρίση ταυτότητας

C A R L O S Z A N O N 18 ʹ τώρα να με εδώ, αχ ο δυστυχής, ένας σωστός Βίνσεντ Βέγκα * , πόσο μάλλον που ο γκάνγκστερ είναι ο Λουίς Καρμπονέλ, ο λα- μπρός κυβερνητικός σύμβουλος ενός υπουργού του PP ** , μετρη- μένος, αδιάφορος και για την ώρα –γι’ απόψε τουλάχιστον– μη κατηγορούμενος για διαφθορά. Αχ, Καρβάλιο, μην είσαι ανόητος και παραδέξου πως δεν απο- κλείεται κιόλας η Ζόμπι Φιλενάδα σου να μην ήρθε επειδή δεν θέλει να τη συνεχίσει αυτή την ιστορία, επειδή τα λογάριασε και διάλεξε τον μελλοντικό ρόλο της μητέρας, ένα επίπεδο ζωής κι ένα συρτάρι με χάπια αντί για τον αυτόνομο τύπο με το ελάχιστο εισόδημα, τον φεμινιστή γυναικά, τον εραστή της σκέτης επιβίω- σης, μ’ ένα συρτάρι μαύρες κάλτσες και άλλα δυο ζευγάρια αθλη- τικές, πλυμένες και διπλωμένες απ’ την ένδοξη δεκαετία του ενενήντα, εποχή στην οποία ανάγεται και τελευταία απόδειξη πληρωμής απ’ το Γυμναστήριο Κολόν. Παραδέξου το: δεν αποτελείς, σε καμία περίπτωση, μια καλή επένδυση. Κι ας σου πήγαιναν όλα μια χαρά τότε που ήσουν μό- λις και μετά βίας πιστευτός. Παίρνω το δεύτερο γερμανικό μπουκάλι. Σε χαιρετώ και σε νοσταλγώ, Συγγραφέα, γείτονα, πατέρα, βαμπίρ. Τι εύκολη που είναι η ζωή όταν κάποιος την τακτοποιεί και βάζει αιτίες κι απο- τελέσματα, έξυπνα αντεπιχειρήματα, ένα τέλος λογικό. Με κοι- τάζω απ’ έξω, όπως θα με κοιτούσε εκείνος σήμερα, πετώντας με με τις κλοτσιές έξω απ’ το βιβλίο που γράφω νοερά για όλα αυτά. Είσαι βουτηγμένος στα κλισέ, Πέπε: μεθυσμένος, μόνος, γυμνός κι απελπισμένος. Κι έτσι, για να αποφύγω τα περαιτέρω τσαλα- βουτήματα μες στις κοινοτοπίες, πηγαίνω στο ντουλάπι και παίρ- * Ο πρωταγωνιστής της ταινίας Pulp Fiction . ** Partido Popular: Λαϊκό Κόμμα, συντηρητικό κόμμα της ισπανικής πολιτικής σκηνής, τοποθετούμενο στον χώρο της δεξιάς.