Κορίτσι

C A M I L L E L A U R E N S 22 τάισμα, το πρώτο μπάνιο, δεν σημαίνουν και πολ- λά για κείνον, σε τέσσερις ώρες θα πρέπει να αρχί- σει ξανά να δέχεται. Να τηλεφωνήσει στην οικογέ- νεια στην Αρντές, καθαρίζοντας λίγο τη φωνή του που έχει βραχνιάσει. «Είναι κορίτσι… ναι, ναι, κι αυτό καλό είναι». Κορίτσι. Να, το είπε, είναι γεγο- νός. Η σαμπάνια θα παραμείνει στο αυτοκίνητο. Αν ήταν αγόρι, θα είχε μείνει για το πρώτο μπάνιο, για να χαρεί βλέποντας τα πολύτιμα σημεία του σώματος να επιπλέουν. Τώρα που είναι κορίτσι… Τίποτα να δεις. Δεν είναι πως νιώθει δυστυχισμέ- νος, όχι. Απλώς κάτι λείπει από την ευτυχία του, αυτό είναι όλο. Πάει τοίχο τοίχο για ν’ αποφύγει τον δόκτορα Γκαλιό, αλλά πέφτει πάνω του στην είσο- δο του πάρκινγκ. «Λοιπόν; — Είναι κορίτσι. — Α! Καλό είναι κι αυτό». «Είναι κορίτσι». Αν το καλοσκεφτείς, ίσως δεν είναι στ’ αλήθεια η πρώτη φράση που ακούς – γιατί την ακούς, δεν χωρά αμφιβολία: δεν ξέρουμε με ακρίβεια τι βλέ- πουν τα μωρά όταν γεννιούνται, αν μοιάζουν πιο πολύ με τυφλούς ή με μύωπες, στην αρχή, αλλά κανείς δεν υπέθεσε ποτέ πως είναι κουφά. Λένε μάλιστα πως ακούνε ήχους ακόμα και μέσα από τη μήτρα, αρκετούς μήνες προτού έρθουν στον κόσμο,