Κοραλλιογενής ύφαλος (Ιστορίες που ζεις δυνατά)

17 Στο Δημοτικό συνέχισα να ζωγραφίζω. Ζωγρά­ φιζα την ώρα των εικαστικών, ζωγράφιζα την ώρα του διαλείμματος, πολλές φορές και κατά τη διάρ­ κεια του μαθήματος. Έκανα φατσούλες στα βι­ βλία και χαρούμενα ψαράκια στα τετράδιά μου. Μερικές φορές κρυβόμουν πίσω από τη Μέλπω, την μπροστινή μου, και έκανα σχέδια στο θρανίο μου. Συχνά όμως η δασκάλα με έπαιρνε είδηση. Τότε μου έκανε παρατήρηση και μετά παράπονα στη μαμά, λέγοντας πως δεν προσέχω την ώρα του μαθήματος. Αλλά αυτό δεν ήταν αλήθεια. Το ένα δεν εμπόδιζε το άλλο. Όμως, δυστυχώς, δεν έπεισα κανέναν. Έτσι περιόρισα τη ζωγραφική στον ελεύθερο χρόνο μου, που δεν ήταν αρκετός. Και ο καιρός περνούσε κι εγώ ζωγράφιζα όλο και λιγότερο. Μέχρι που σταμάτησα εντελώς να ζω­ γραφίζω στις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού. Δε μου άρεσε τόσο πια, ή έτσι νόμιζα. Για λίγο πίστεψα πως ήταν μια φάση και πέ­ ρασε. Αλλά, όπως αποδείχθηκε, δεν ήταν έτσι. Γιατί, μόλις έφυγε ο μπαμπάς από το σπίτι, η όρεξή μου για τη ζωγραφική επέστρεψε. Η πλά