Κοραλλιογενής ύφαλος (Ιστορίες που ζεις δυνατά)

12 μέρα απ’ το σχολείο και με περίμεναν και οι δύο στο σαλόνι με το ύφος που λέει: «Έχουμε κάτι σο­ βαρό να σου πούμε». Τότε ο μπαμπάς μου το ανα­ κοίνωσε. Στη μαμά πρέπει να το είχε πει λίγο πριν, γιατί ήταν ακόμη μουδιασμένη. Μετά την περιβό­ ητη ανακοίνωση, ίσως έπρεπε να κλάψω ή να φω­ νάξω, αλλά δεν έκανα τίποτα απ’ τα δυο. Το μόνο που ήθελα ήταν να πάω στο δωμάτιό μου. Με το που έφυγε ο μπαμπάς, ήρθε η Ρούμπι στη ζωή μας. Με τη μαμά ακούσαμε νιαουρίσμα­ τα ένα απόγευμα. Κατεβήκαμε στον δρόμο και ανακαλύψαμε δίπλα από τον κάδο σκουπιδιών ένα κουτί με τρύπες. Ένα κουτί από αθλητικά παπούτσια νούμερο 42, με δυο μικρά γατάκια μέ­ σα. Κάποιος, μάλλον «φιλόζωος», τα είχε παρα­ τήσει. Ευτυχώς η μαμά συμφώνησε και τα ανεβά­ σαμε σπίτι. Το ένα, το πιο αδύνατο, ήταν γεμάτο τσίμπλες και το άλλο, η Ρούμπι, είχε μάτια που γυάλιζαν και πετούσε σταγονίδια από μύξες δεξιά κι αριστερά. Το απόγευμα τα πήγαμε στον κτη­ νίατρο. Δυστυχώς, το αδερφάκι της Ρούμπι δεν τα κατάφερε.