Η κληρονομιά του Κοπέρνικου: Η κατάρα του φιδιού

14 «Σκύψτε!» φώναξε η Μπέκα. Δυο λάμψεις φάνηκαν στο παράθυρο του συνοδηγού και συγχρόνως δυο εκρήξεις αντήχησαν απ’ τη μια πλευ­ ρά του αυτοκινήτου κι απ’ την άλλη. Τα πίσω λάστιχα της λιμουζίνας έσκασαν. Ο οδηγός πάτησε φρένο, αλλά το αυτοκίνητο ντελαπάρισε, διέσχισε κάθετα τις δυο λωρίδες κυκλοφορίας και προσέκρουσε στο τοιχίο από την πλευ­ ρά του ποταμού, με αποτέλεσμα τα παιδιά να πέσουν με δύναμη το ένα πάνω στο άλλο. Τα πλευρικά τμήματα του αυτοκινήτου γαζώθηκαν από σφαίρες. «Θεέ μου!» τσίριξε η Λίλι. «Μας σκοτώνουν…» Καθώς η λιμουζίνα ολίσθαινε προς την εσωτερική λω­ ρίδα, το Χάμερ προσπέρασε μουγκρίζοντας και την εμ­ βόλισε ωθώντας την προς το διαχωριστικό. Η λιμουζίνα έκανε περιστροφή στο οδόστρωμα και έπειτα σκαρφάλω­ σε πάνω στο τσιμεντένιο προστατευτικό τοιχίο. Το κάτω μέρος της στρίγκλισε καθώς σύρθηκε στα κάγκελα και ύστερα σταμάτησε απότομα και τραμπαλίστηκε ανάμεσα στο εσωτερικό τοιχίο και στο εξωτερικό κάγκελο. Ο αερόσακος άνοιξε απότομα και ο οδηγός χτύπησε πάνω του. Η Λίλι, η Μπέκα, ο Γουέιντ και ο Ρόαλντ πε­ τάχτηκαν στο δάπεδο. Ο Ντάρελ χτύπησε στην οροφή και ξανάπεσε στο κάθισμα, κρατώντας το κεφάλι με τα δυο του χέρια. Ακολούθησε σιγή. Μια σιγή αλλιώτικη από την προη­ γούμενη. Ήταν η σιωπή που ακούς λίγο προτού χάσεις τις αισθήσεις σου.