Η κληρονομιά του Κοπέρνικου: Η κατάρα του φιδιού

12 ταχύτητα στον δρόμο. «Είναι αδίστακτη. Θέλει το Vela και το επόμενο κειμήλιο, κι έπειτα το μεθεπόμενο, ώσπου να τα αποκτήσει όλα». «Κι εγώ βρίσκομαι εδώ ακριβώς για να αποτρέψω να συμβεί αυτό το πράγμα» είπε ο οδηγός, ακολουθώντας τις πινακίδες για τη σήραγγαΜίνταουν. Φαινόταν έτοιμος να μπει στη σήραγγα, αλλά την τελευταία στιγμή έστριψε απότομα προς την έξοδο. «Με συγχωρείτε για τους από­ τομους ελιγμούς, αλλά πρέπει να τους ξεφύγουμε». Ο Ρόαλντ έσκυψε μπροστά. «Μα το τούνελ δεν είναι ο πιο γρήγορος τρόπος;» «Τα τούνελ δε σου δίνουν επιλογές» είπε ο οδηγός. «Δεν μπορείς να στρίψεις, ούτε να προσπεράσεις. Ποτέ μην μπαίνεις σε σκοτεινό δωμάτιο, αν υπάρχει άλλη επιλογή». Πάτησε γκάζι μέχρι το τέλος της ράμπας εξόδου, έκο­ ψε απότομα αριστερά κάτω από τον αυτοκινητόδρομο και μπήκε με ταχύτητα στη Βαν Νταμ Στριτ. Τα πίσω λάστιχα γλίστρησαν στο οδόστρωμα για ένα δευτερόλε­ πτο, κι έπειτα η λιμουζίνα συνέχισε την πορεία της ευτυ­ χώς χωρίς να συναντήσει κίνηση. Σε λιγότερο από ένα λεπτό, βρέθηκαν να τρέχουν ιλιγγιωδώς στην Γκρίνποϊντ Μπούλεβαρντ. Έστριψαν απότομα αριστερά στη Χένρι, στη Νόρμαν κι από εκεί στηΜόνιτορ, και προσπέρασαν ένα πάρκο σ’ έναν δρόμο που λεγόταν Ντριγκς. Ο Γουέιντ δεν είχε ιδέα για ποιο λόγο πρόσεχε τα ονό­ ματα των δρόμων εν μέσω καταδίωξης, αλλά τις τελευ­ ταίες μέρες τού είχε γίνει συνήθεια να παρατηρεί λεπτο