Η κληρονομιά του Κοπέρνικου: Η κατάρα του φιδιού

11 Ο πατέρας του γύρισε απότομα, θορυβημένος. «Είναι ένα Χάμερ. Ένα σκούρο γκρι Χάμερ». «Το βλέπω» είπε ο οδηγός επιταχύνοντας ακαριαία. «Ειδοποιώ τον κύριο Άκροϊντ». Το ογκώδες θωρακισμένο κουτί που μούγκριζε πίσω τους πράγματι έμοιαζε με στρατιωτικό όχημα. Ελισσό­ ταν βιαστικά ανάμεσα στα άλλα αυτοκίνητα και κέρδι­ ζε έδαφος. «Το βρομοτάγμα» είπε η Λίλι και η φωνή της φανέρω­ νε κάτι περισσότερο από μια υποψία φόβου. «Η Γκαλίνα έμαθε τα σχέδιά μας» είπε ο Γουέιντ. «Ξέ­ ρει τα πάντα για μας». «Δεν ξέρει πόσο τη μισούμε» είπε οΝτάρελ έπειτα από δυο ώρες βουβαμάρας. Αυτό ήταν το δεύτερο ζήτημα. Μπορεί η αναζήτηση των κειμηλίων του Κοπέρνικου σε όλη την υφήλιο –από το Τέξας μέχρι το Βερολίνο, την Ιταλία και το Γκουάμ– να τους έκανε πιο δυνατούς, αλλά τους έκανε και πιο απειλητικούς. Πρώτα πρώτα, τώρα ήταν οπλισμένοι. Είχαν στην κατοχή τους δυο εγχειρίδια μονομαχίας· το ένα ήταν του Κοπέρνικου και το άλλο του εξερευνητή Φερδινάνδου Μαγγελάνου. Ο Γουέιντ πίστευε πως, για να πάρουν πίσω τη Σάρα, όφειλαν, ενδεχομένως, να είναι οπλισμένοι και λίγο πιο άγριοι. «ΗΓκαλίναΚράουζε είναι αποφασισμένη να σκοτώσει προκειμένου να αποκτήσει το Vela» είπε η Μπέκα σφίγ­ γοντας το χέρι της Λίλι, καθώς η λιμουζίνα ορμούσε με