Η κληρονομιά του Κοπέρνικου: Η κατάρα του φιδιού

8 και κατόπιν να δράσουν, όλοι μαζί: ο πατέρας του, ο αστροφυσικός δόκτωρ Ρόαλντ Κάπλαν, η πανέξυπνη ξα­ δέρφη του Λίλι, η πραγματικά καταπληκτική φίλη της Μπέκα Μουρ και ο ετεροθαλής αδερφός του –ή μάλλον ο αδερφός του– Ντάρελ. «Σε δέκα λεπτά φτάνουμεΜανχάταν» ανήγγειλε ο οδη­ γός τους, χωρίς να τραβήξει τα μάτια του από τον δρόμο, τους καθρέφτες και τα πλαϊνά τζάμια. «Στα ντουλαπάκια μπροστά σας θα βρείτε σάντουιτς. Πεινάτε, δεν πεινάτε;» Ο Γουέιντ αντιλαμβανόταν ότι κάποιος έπρεπε να απαντήσει στον ηλικιωμένο κύριο που τους είχε υποδε­ χτεί στο αεροδρόμιο, ωστόσο κανείς δε μίλησε. Όλοι κοίταζαν το δάπεδο, τα χέρια τους, το είδωλό τους στο τζάμι, οπουδήποτε αλλού εκτός από τα μάτια των συ­ ντρόφων τους. Κύλησαν κάμποσες στιγμές, που φάνη­ καν αιωνιότητα, και στο τέλος η ερώτηση έπεσε στο κενό. Ακόμα και ο Γουέιντ στάθηκε αδύνατον να αρθρώ­ σει λέξη. Εδώ και τρεις μέρες, ο Γουέιντ και η οικογένειά του προσπαθούσαν να χωνέψουν μια τρομακτική αλήθεια. Η θετή μητέρα του, η Σάρα, είχε απαχθεί από τους σα­ τανικούς πράκτορες του Τάγματος των Τευτόνων Ιππο­ τών της Παλαιάς Πρωσίας. «Σε λίγο θα φανεί ο ορίζοντας της πόλης» είπε ο οδη­ γός σαν να θεωρούσε απολύτως φυσιολογικό το γεγονός ότι κανείς δε μιλούσε. Από την ημέρα που ο θείος Χέν­ ρι, ο ηλικιωμένος Γερμανός καθηγητής, έστειλε στον