Η κληρονομιά του Κοπέρνικου: Η κατάρα του φιδιού

16 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 « Ε ίστε όλοι…» έλεγε κάποιος, τη στιγμή που ο Γουέ­ ιντ σήκωσε το πονεμένο κεφάλι του. Το Χάμερ είχε κάνει στροφή επιτόπου καμιά πενηνταριά μέτρα πιο μπροστά, είχε περάσει στην εξωτερική λωρίδα και τώρα ερχόταν ολοταχώς καταπάνω στη στραπατσαρισμένη λιμουζίνα. Ο Γουέιντ άδραξε το χερούλι της πόρτας. «Όλοι έξω!» φώναξε, μα η πόρτα δεν άνοιγε. Την κλότσησε. Η Λίλι και η Μπέκα έπεσαν πάνω της. Οι μεντεσέδες έτριξαν και η πόρτα έπεσε στο οδόστρωμα. Λόγω της απότομης απώλειας βάρους στο πίσω μέρος, η λιμουζίνα έγειρε κι άλλο προς τα εμπρός. Πίσω από το τιμόνι ακούστηκε ένα βογκητό. «Οοδηγός!» αναφώνησε ο πατέρας του Γουέιντ. Χωρίς να χάσει καιρό, έσπασε το διαχωριστικό ανάμεσα στην