Κωνσταντίνος Καραμανλής

ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ 53 για την πολιτική επιτυχία, η οποία βασιζόταν σε κάτι άυλο, στη σχέση εμπιστοσύνης πολιτικού-πολιτών: «Πολιτική δεν είναι ποίησι για να μπορής να την κάμης μακριά από τον κόσμο. Ο πολιτικός έχει ανάγκη από την δύναμι που του δίνει η πίστις του κόσμου». 3 Η ιστορική σύμπτωση μιας ασθενούς ηγεσίας στο πρόσωπο του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη επιτάχυνε την παρακμή του κόμ- ματος. Εκφραστής του νέου συντηρητικού προτάγματος ήταν ο στρατάρχης Παπάγος, ιδρυτής του Ελληνικού Συναγερμού, ο οποίος βασιζόμενος στο κύρος του αρχιστρατήγου του Ελλη- νοϊταλικού και του εμφυλίου πολέμου, ανασυγκρότησε τη Δε- ξιά και διεύρυνε την απήχησή της μέχρι τη συντηρητική πτέ- ρυγα του παλαιού φιλελεύθερου χώρου. Ενισχύθηκε από οικο- νομικούς παράγοντες μεγάλης εμβέλειας για τα δεδομένα της ελληνικής οικονομίας και με ένα ιδιότυπο μεσσιανικό είδος πολιτικού λόγου, που συνδύαζε αντικομμουνισμό και μια επαγ- γελία για ανασυγκρότηση, οικονομική ανάπτυξη και ισχυρό κράτος, επικράτησε τελικά στις εκλογές του 1952 με μεγάλη πλειοψηφία (49,2% των ψήφων και 247 έδρες). Αξιοσημείω­ το ήταν ότι η εκλογική απήχηση του Ελληνικού Συναγερμού υπερέβη τα όρια της Παλαιάς Ελλάδας παρουσιάζοντας υψηλά ποσοστά και στις Νέες Χώρες. 4 Αυτό το νέο συντηρητικό μόρ- φωμα παρέλαβε ο Καραμανλής τον Οκτώβριο του 1955 και καθόρισε στη συνέχεια την πορεία του μέσω δύο κομματικών 3 Στο ίδιο , τόμ. 1, σ. 41. 4 Νικολακόπουλος, Καχεκτική δημοκρατία , ό.π. , σ. 167-169. Ριζάς, Η ελληνική πολιτική μετά τον εμφύλιο πόλεμο , ό.π. , σ. 57-108. Ι. Στεφανί- δης, Από τον εμφύλιο στον ψυχρό πόλεμο. Η Ελλάδα και ο συμμαχικός παράγοντας (1949-52) , Προσκήνιο, Αθήνα 1999, σ. 95-182.