Κωνσταντίνος Καραμανλής

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ: Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΣΤΗ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ 52 ούτε η Δεξιά ούτε η Αριστερά –τι παρεξήγησις αλήθεια στον τόπο μας και μ’ αυτούς τους όρους– θα ήθελαν να είναι εκεί που βρίσκονται, αν μπορούσαν να καθορίσουν λογικά τη θέσι τους. […] Ο πολύς κόσμος πιστεύει πως κερδίζοντας τις εκλογές και το δημοψήφισμα σώζει την υπόθεσί του. Αυτό όμως δεν είναι ολότελα αληθές. Γιατί δεν είναι αρκε- τό να κερδίσωμε τις εκλογές. Πρέπει να τις κερδίσωμε κα- τά τρόπον ώστε να γίνουμε ικανοί ν’ αντιμετωπίσωμε τη μετεκλογική περίοδο που θάναι ίσως δυσκολώτερη από τη σημερινή». Ο Καραμανλής κατανοούσε ότι τα Δεκεμβριανά είχαν ωφελήσει πολιτικά το Λαϊκό Κόμμα αλλά αναρωτιό- ταν: «Όταν όμως θάχη σβήσει η εντύπωση από τα Δεκεμ- βριανά και θάχη τερματισθή η εθνική μας κρίση, τι είναι εκείνο που θα μας συνδέση με τη λαϊκή ψυχή;» 2 Η απάντηση ήταν διττή. Τα αστικά κόμματα έπρεπε να ανανεω­ θούν και να εξελιχτούν σε προοδευτικά πολιτικά σχήματα και ταυτόχρονα οι ασκούντες την πολιτική να αναπτύξουν συνεί- δηση αποστολής. Ακολουθούσε η ανάγκη να συνταχθεί η Ελ- λάδα πολιτικά. Ο Καραμανλής δεν έβλεπε στην αδυναμία πο- λιτικής σύνταξης δομικά κοινωνικοοικονομικά αίτια. Αντίθε- τα την απέδιδε στη νοοτροπία και τον ψυχισμό· κοινωνικοί επιστήμονες θα τα ανήγαγαν ενδεχομένως στην κατηγορία της πολιτικής κουλτούρας. Σε κάθε περίπτωση έδινε πρωταρχικό ρόλο στους πολιτικούς φορείς και στην ικανότητά τους να κερ- δίσουν τη λαϊκή υποστήριξη. Από την άποψη αυτή, η πολιτική ήταν τέχνη και όχι επιστήμη, δεν υπήρχε μια μαγική συνταγή 2 Καραμανλής. Αρχείο , τόμ. 1, σ. 41.