Κωνσταντίνος Καραμανλής

ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ 51 διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Εντούτοις την επαύριον της σύρραξης, το κόμμα αποδείχτηκε πολιτικά και ιδεολογικά εξα- ντλημένο. Η συμφιλίωση απέκτησε προτεραιότητα, ενώ ήταν επίσης εμφανής η αμηχανία της ηγεσίας του κόμματος ενόψει της ανάγκης για οικονομική ανάπτυξη. Καθώς το αναπτυξιακό πρότυπο αποκτούσε σταδιακά συγκεκριμένο περιεχόμενο στον ελληνικό δημόσιο διάλογο ως ανάγκη για εκβιομηχάνιση, η οποία θα ήταν το μέσο για τη συμμετοχή στην κοινωνία της ευημερίας, το Λαϊκό Κόμμα παρέμενε προσκολλημένο στο μι- κροαστικό κοινωνικό, πολιτικό και ιδεολογικό πλαίσιο της προπολεμικής εποχής. Εκτός αυτού, οι Λαϊκοί δεν κατανοού- σαν στον βαθμό που έπρεπε την ανάγκη για αυξημένη κρατική παρέμβαση προκειμένου να επιτευχθεί η ανάπτυξη μιας υστε- ρούσας χώρας όπως η Ελλάδα. Ήδη από το 1945 ο Καραμανλής, νέος πολιτικός χωρίς ιδιαίτερες ηγετικές αξιώσεις τότε, ήταν έντονα προβληματισμέ- νος γι’ αυτό που έβλεπε ως αδυναμία της παράταξής του, αλλά και του πολιτικού συστήματος στο σύνολό του, να παραγάγει πολιτική στρατηγική προσαρμοσμένη στις περιστάσεις του με- ταπολεμικού κόσμου και ιδιαίτερα της Ελλάδας, η οποία μα- στιζόταν από τη σκληρή πόλωση μεταξύ της Αριστεράς και των αστικών πολιτικών δυνάμεων. Εκτός από προβληματισμένος, ήταν και πολύ επικριτικός όσον αφορά την πολιτική τάξη: Η ηγεσία μας έχασε σε τέτοια έκτασι το αίσθημα του καθή- κοντος, ώστε να θεωρήται επικίνδυνη για το μέλλον του τόπου, ενώ ο λαός μας, ένας λαός που αντιμετώπισε πάντο- τε με νοσηρό συναισθηματισμό τα πολιτικά του προβλήμα- τα, κατατρύχεται ήδη από ψυχώσεις. Είμαι βέβαιος πως