Κωνσταντίνος Καραμανλής

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ: Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΣΤΗ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ 50 αλλά υποστήριζε τη μοναρχία. Οικονομικά υποστήριζε μια φι- λελεύθερη εκδοχή οικονομικής πολιτικής, με περιορισμένη κρατική παρέμβαση και εξέφραζε προτίμηση προς τη μικρή ιδιοκτησία. 1 Από αυτή την πολιτική παράδοση προήλθε ο Καραμανλής. Ωστόσο, όταν ανέλαβε ηγετικό ρόλο τον Οκτώβριο του 1955, ο παραδοσιακός αντιβενιζελισμός είχε υποστεί ήδη ουσιώδεις μεταβολές και είχε μετεξελιχτεί σε μια νέα συντηρητική παρά- ταξη, αυτή που είναι πιο κοινά γνωστή ως η δεξιά της ελληνι- κής πολιτικής. Το πολιτικό ρεύμα που κατά τη διάρκεια της Κατοχής φαινόταν χρεοκοπημένο και ταυτισμένο με το στέμμα, ευθύς μετά τα Δεκεμβριανά του 1944 αναζωογονήθηκε, καθώς αποτέλεσε τον βασικό φορέα της αντικομμουνιστικής παράτα- ξης. Το Λαϊκό Κόμμα και οι σύμμαχοί του επικράτησαν στις εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946, επωφελούμενοι και από την αποχή της Αριστεράς, και πέτυχαν την επάνοδο του θεσμικού συμβόλου της παράταξής τους στο πρόσωπο του βασιλιά Γεωρ- γίου Β΄ μετά από δημοψήφισμα την 1η Σεπτεμβρίου. Οι Λαϊκοί υποχρεώθηκαν στη συνέχεια –μετά από αμερικανική παρέμ- βαση– να συνεργαστούν με τους Φιλελευθέρους και να παρα- χωρήσουν την πρωθυπουργία στον Σοφούλη, προκειμένου να δημιουργηθεί ένας ευρύς αντικομμουνιστικός συνασπισμός. Το Λαϊκό Κόμμα παρέμεινε κορμός των κυβερνήσεων κατά τη 1 Για την παραδοσιακή πολιτική διαίρεση βενιζελισμού-αντιβενιζελι- σμού βλ. Θ. Διαμαντόπουλος, Η ελληνική πολιτική ζωή: Εικοστός αιώνας. Από την προβενιζελική στη μεταπαπανδρεϊκή εποχή , Παπαζήσης, Αθήνα 1997, σ. 87-109· G. Mavrogordatos, Stillborn Republic. Social Coali­ tions and Party Strategies in Greece, 1922-1936 , University of California Press, Μπέρκλεϊ/Λος Άντζελες 1983.