Ψηλά τα χέρια!

10 στιαν, από το τμήμα μου, αν έχει τύχει ποτέ να εξιχνιάσω υπόθεση φόνου. Εκεί- νη την ώρα είχαμε ορθογραφία με τον κύριο Κόντσελμαν, τον δάσκαλό μας. Να πεθαίνεις από βαρεμάρα, δηλαδή. Λες και δεν υπάρχει τίποτα σπουδαιότερο στον κόσμο. – Δεν ασχολούμαι με ανθρωποκτονίες, του απάντησα. – Κρίμα. Μου φάνηκε στ’ αλήθεια απογοητευ- μένος. Αλλά δεν είχε τελειώσει… – Κι αφού δεν έχει αίματα, τι ενδιαφέ- ρον έχει η δουλειά σου; με ρώτησε. Πριν προλάβω να του απαντήσω, χτύ- πησε το κουδούνι και τελείωσε το διάλειμ- μα. Κρίμα, γιατί μετά χαράς θα του εξη- γούσα ότι ακόμα και χωρίς πιστόλια και μαχαίρια, υπάρχουν στιγμές που του