Ψηλά τα χέρια!

14 – Όχι, απάντησα. Στο σπίτι με περίμεναν οι ψαροκροκέ- τες. Φρεσκοτηγανισμένες. Δεν είχα καμιά όρεξη να τις φάω πανιασμένες και κρύες. Την άφησα λοιπόν σύξυλη και προχώρησα. Και φυσικά εκείνη έτρεξε πίσω μου. – Περίμενε, Κλουζ, μου είπε με κομμέ- νη την ανάσα όταν μ’ έφτασε. Και άκου- σέ με. Έχω μια θεία. Όχι, δεν εννοώ την Όλγα, αυτήν την ξέρεις. Έχω μια άλλη θεία, Μαρτίνα τη λένε. Τον άντρα της τον λένε Μάριο. Και μένουν κοντά μου, στην άλλη γωνία. Ο θείος Μάριο με ρώ- τησε… Σταμάτησε, πήρε βαθιά ανάσα. Και συνέχισε: – Λοιπόν, με ρώτησε αν μπορώ να εξι- χνιάσω μια υπόθεση για λογαριασμό του. Ξαφνιάστηκα. Πολύ.