Κλεφτά επιστρέφουν

10 ΓΙΩΤΑ ΚΟΥΓΙΑΛΗ της και δεύτερη μάσκα ιατρική και την προσθέτει πάνω σ’ εκείνη που ήδη φοράει, η σκόνη τής προκαλούσε ανέκαθεν αλλεργία. Ανοίγει την μπαλκονόπορτα με το ζόρι, τα κουφώ- ματα είναι παλιά, τα παντζούρια «γαλλικά». Βρίσκεται στο σαλόνι. Πιάνει να σιγοψιθυρίζει ένα παιδικό τραγούδι Έχω μία κούκλα στο κουτί και μία στο καλάθι, τέτοια κουκλί- τσα σαν κι αυτή…, για να αποσπάσει από το μυαλό της την εικό- να που φαντάστηκε ή της φάνηκε ότι φαντάστηκε, πως τα σεντόνια τα λευκά που κάλυπταν τα έπιπλα λάθρα μετακινή- θηκαν και αμέσως ξαναπήραν την πρότερη θέση. Αρχίζει να τα τραβάει ένα ένα, με προσοχή, και εξαιτίας ενός ενδόμυχου φό- βου, μία κούκλα στο κουτί, αλλά και για την αποφυγή της σκόνης, και να τα στοιβάζει σε έναν βρόμικο σωρό στη βεράντα. Κοιτάζει τον χώρο. Κομψά έπιπλα σε παλέτα απαλών απο- χρώσεων, ανόμοια στοιχεία που συνδυάζονται με γούστο. Δύο στενοί τοίχοι, ντυμένοι με ταπετσαρία με γεωμετρικά σχέδια σε χρώματα του μπεζ, καφέ και μέντας, προσθέτουν στο ύφος του σπιτιού. Στο πάτωμα στρωμένα χαλιά, το πόδι βουλιάζει στο πέλος τους. Όλα παραπέμπουν σε περασμένες δεκαετίες. Οι πόρτες των δύο δωματίων είναι ανοιχτές. Το ένα άδειο. Το άλλο είναι κρεβατοκάμαρα και απ’ όσο μπορεί να διακρίνει στο ημίφως είναι επιπλωμένο με αντίκες. Σπρώχνει την πόρτα του μπάνιου. Στη λεκάνη της τουαλέ- τας βλέπει να μισοβγαίνει ένα χέρι. Μαρμαρώνει. Αργά απο- μακρύνει την παλάμη της από το στόμα να ξεφράξει την κραυ- γή που από τον τρόμο της χάνει την ορμή και τον ήχο και ελευθερώνεται με μικρούς συριγμούς. Πισωπατώντας βγαίνει έξω. Προσπαθεί να ερμηνεύσει το παράλογο. Μήπως να φω-