Κλεφτά επιστρέφουν

9 Σε χρόνο ενεστώτα Στην ανατολική πλευρά του Βόλου όλοι οι δρόμοι έχουν ονόματα από τη μυθολογία. Θεοί και ήρωες κλείνουν συνω- μοτικά το μάτι σε κατοίκους και περαστικούς. Ανδραγαθήμα- τα, αρετές και μπαγαποντιές, όλα κοινά, θεών τε και ανθρώ- πων. Στην οδό Έρωτος, αντί για άπλα συναντά κανείς ένα αδιέξοδο δρομάκι. Δηλώνονται έτσι ξεκάθαρα και οι θέσεις του φτερωτού διαβολάκου: «Έρως, οδός περίκλειστος, αν πά- τησες εδώ δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει διαφυγή». Η Άντα βρίσκει εκεί εύκολα τη μονοκατοικία που πρόσφα- τα απέκτησε. Η ζωή της τα τελευταία χρόνια έχει ανατραπεί βίαια, συναισθηματικά και οικονομικά, και η ιδέα να φύγει από την Αθήνα για να εγκατασταθεί στον Βόλο τής δίνει μια κάποια λύση. Στον κήπο του σπιτιού μια αμυγδαλιά δίνει αγώνα να κρα- τηθεί σε ανθοφορία. ΗΆντα σηκώνεται στις μύτες των ποδιών, πιάνει ένα κλαδί και το τραβάει προς το μέρος της. Σπάζει εύκολα αφήνοντας έναν ξερό ήχο. Το κρατάει στα χέρια της, δίκην σπαθιού -έχει πάντα τον φόβο του άγνωστου-, και με αυτό δρασκελίζει αποφασισμένη το κατώφλι του σπιτιού. Παραμερίζει εύκολα τις αράχνες της εισόδου και μπαίνει στο εσωτερικό. Κλεισούρα και μούχλα. Βγάζει από την τσέπη