Το κλαρινέτο

TΟ ΚΛΑΡΙΝΕΤΟ [ 17 ] ντρα που σίγουρα παρήγαγαν τετράγωνα φρούτα. Είχα ξαναδεί παρόμοια στο φυτώριο του κήπου του Λουξεμ- βούργου. Το βιβλίο μου είχε δημοσιευτεί τον Σεπτέμβρη, οι κριτικές ήταν καλές, ήλπιζες ότι θα παίρναμε κάποιο βραβείο. – Έχουμε ήδη πάρει δύο, μου υπενθύμιζες, γιατί όχι κι ένα τρίτο; Πόσα βραβεία είχες κερδίσει για λογαριασμό των συγ- γραφέων σου από το 1974, που είχες κάνει τα πρώτα σου βήματα στον εκδοτικό χώρο; Πάνω από δέκα, έτσι δεν είναι; Καμιά εικοσαριά ίσως; Δεν είχες τα ίδια μέσα πίεσης που διαθέτουν οι μεγάλοι οίκοι, πρέπει λοιπόν να παρα- δεχτούμε ότι τα κατάφερνες μια χαρά. Τι έλεγες στα μέ- λη των επιτροπών για να τα πείθεις; Έβρισκες πάντως τις κατάλληλες λέξεις. Είχες αυτό το πλεονέκτημα σε σχέση με τους άλλους εκδότες ότι εσύ μόνο ασκούσες παράλληλα το συγγραφικό επάγγελμα. Μιλούσες την ίδια γλώσσα με τα μέλη των επιτροπών. Τα άκουγες με απεριόριστη υπομονή ακόμη κι όταν είχαν την κακογου- στιά να σου εκθέτουν λεπτομερώς τα προβλήματα υγείας τους. Εννοείται ότι ήταν όλοι ενήμεροι του κακού που σε είχε βρει. Ήλπιζες μέχρι την τελευταία στιγμή και κα- μιά φορά, προς γενική έκπληξη, έβγαινες νικητής. Στις δύο το πρωί, την παραμονή των ψηφοφοριών, ήσουν ακόμη στα τηλέφωνα.