Το κλαρινέτο

ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ [ 16 ] – Στο Παρίσι αποδίδεται μεγαλύτερη σημασία στην αισθητική πλευρά των επεμβάσεων απ’ ό,τι στην επαρ- χία, με διαβεβαίωνες. Ηπρώτη εγχείρηση που είχες υποστεί στον πνεύμονα, στο παμπάλαιο νοσοκομείο του Παντοκράτορα, δεν σου είχε αφήσει σχεδόν κανένα σημάδι, μόνο τρία ή τέσσερα μαύρα στίγματα στην πλάτη. Δεν είμαι βέβαιος ωστόσο ότι ο γιατρός που την είχε εκτελέσει ήταν κανένας σπου- δαίος καλλιτέχνης, γιατί είχε πειράξει από απροσεξία το νεύρο των φωνητικών σου χορδών: η επέμβαση είχε επι- τύχει, είχες όμως χάσει τη φωνή σου για τρεις ή τέσσερις μήνες. – Πιστεύεις ότι οι έλληνες χειρουργοί έχουν την αί- σθηση του ωραίου; – Ασφαλώς την έχουν, διαμαρτυρόμουν. Την απο- κτούν μάλιστα σε πολύ νεαρή ηλικία επισκεπτόμενοι την Ακρόπολη, το Αρχαιολογικό Μουσείο, την Αγορά. Μας έπιαναν πότε πότε τα γέλια. Οι γείτονές σου δεν μας έδιναν την παραμικρή σημασία: είχαν καταφύγει στο βάθος της ύπαρξής τους, εκεί που τίποτε δεν μπορούσε να τους αγγίξει. Ξαφνικά σ’ έπαιρνε ο ύπνος. Τότε έβγαι- να έξω για να καπνίσω την πίπα μου. Περπατούσα μέσα στον κήπο του νοσοκομείου. Ήταν γεμάτος δεντράκια με τα κλαδιά τους δέσμια συρμάτινων πλεγμάτων, που τους έδιναν γεωμετρικά σχήματα. Έμοιαζαν με σοφά δέ-