ΚΚΕ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ

34 / ΚΚΕ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ (1940-1944) σμόν και τούτο διότι τους επροστάτευσεν και τους προώθησε το δέος του κομμου- νισμού και η αντικομμουνιστική των λύσσα. » Και μόνον ημείς οι έχοντες το θάρρος να υποστηρίζωμεν την αλήθειαν, θεω- ρούμεθα ακόμη ύποπτοι από εθνικής πλευράς, οι δε μαχηταί τους οποίους ημείς ωδηγήσαμεν εις τας μάχας εναντίον των κατακτητών, και νεκροί ακόμη υβρίζο- νται » 6 . Στην αρχή της αφήγησής του ο Εμμ. Βαζαίος αναφέρεται στην απαξίω- ση του σώματος των αξιωματικών σε ευρύτερα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας λόγω της παθητικής τους στάσης απέναντι στις αρχές Κατοχής. Η αναφορά αυτή συνδέεται με τις τεκτονικές μεταβολές που προκάλεσε η γερμανική Κατοχή τόσο σε κοινωνικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Ο ίδιος περιγράφει τη συμμετοχή του σε δίκτυα συγκέντρωσης και διαβίβασης πληροφοριών προς τους συμμάχους από το 1941. Όμως ο τρόπος αυτός αντιστασιακής δράσης δεν του αρκεί. Γι’ αυτό, το καλοκαίρι του 1943 απο- φασίζει να συμμετάσχει στη συγκρότηση ένοπλης αντιστασιακής ομάδας στην περιοχή Φαρμακά (στα σύνορα Αργολίδας και Κορινθίας). Στο βουνό πληροφορήθηκε την άφιξη μιας ομάδας ανταρτών του ΕΛΑΣ (ο ίδιος αναφέρει ότι ο όρος ήταν άγνωστος μέχρι τότε) από τη Στερεά Ελλάδα. Σε πλήρη απομόνωση από τον Ιούλιο του 1943, αναγκάζεται να προσχωρήσει στον ΕΛΑΣ τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς. Η ομάδα του δεν διέθετε τα κοινωνικά ερείσματα που θα της επέτρεπαν να λειτουργήσει ανεξάρτητα από τον ΕΛΑΣ , οι άνθρωποι του οποίου δεν αποδέχονταν να αναδειχτούν εν δυνάμει πολιτικοί ανταγωνιστές του. Από τους συναδέλ- φους του αξιωματικούς στην Κόρινθο εγκαταλείπεται, ιδιαίτερα μετά τη δήμευση των περιουσιακών του στοιχείων από τις αρχές Κατοχής. Αξιο- σημείωτη είναι η επισήμανσή του ότι οι βρετανοί αξιωματικοί που βρίσκο- νταν εκείνο το διάστημα στην Πελοπόννησο συνεργάζονταν με τον ΕΛΑΣ και υποδείκνυαν στους αξιωματικούς που είχαν συγκροτήσει ένοπλες ομά- δες να αποδεχτούν την πρωτοκαθεδρία του ΕΛΑΣ . Το τμήμα του ΕΛΑΣ του οποίου ανέλαβε τη διοίκηση δεν ήταν αξιόμαχο. Όμως μετά την παράδοση των ιταλικών όπλων ενισχύθηκε τόσο η δύναμη του πυρός όσο και η πειθαρχία του. Οι δεσμοί του με ευρύτερα τμήματα του αγροτικού πληθυσμού παρέμεναν ισχυροί, με κορύφωση τη συμμετο- χή του τοπικού πληθυσμού στη μάχη της Στυμφαλίας (Ιούνιος 1944) στο