ΚΚΕ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ

46 / ΚΚΕ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ (1940-1944) ρήσει στην έκδοση του βιβλίου και να του δοθεί η δυνατότητα να μιλήσει για θέ- ματα που παρέκκλιναν από την κομματική ορθοδοξία της εποχής. 14 Βασίλη Γιαννόγκωνα, Ακροναυπλία , Δίφρος, Αθήνα 1963, 47. 15 Αντώνη Φλούντζη, Ακροναυπλία και Ακροναυπλιώτες, 1937-1943 , Θεμέλιο, Αθήνα 1979. 16 Δ. Μπενετάτου, Το Χρονικό της Κατοχής , Αθήνα 1963, 88. 17 Για το βιβλίο και τη σημασία του είχα μια πολύ ενδιαφέρουσα συνομιλία με τον δημοσιογράφο-ιστορικό Γιώργο Πετρόπουλο. Ο ίδιος μου το παραχώρησε για φωτοτυπική αναπαραγωγή. Το βιβλίο αυτό δεν έχει τύχει μέχρι σήμερα της προ- σοχής που του αξίζει από τους ιστορικούς. Στην αξιόλογη μονογραφία του Ευάν- θη Χατζηβασιλείου για το Δοξάτο Δράμας δεν υπάρχει καμία αναφορά στο συγκε- κριμένο έργο, βλ. Ευάνθης Χατζηβασιλείου, Βιώματα του Μακεδονικού Ζητήματος. Δοξάτο Δράμας, 1912-1946 , Πατάκης, Αθήνα 2014. 18 Ο ίδιος γράφει χαρακτηριστικά: «Αν τολμήσης να πης στη Βουλή ότι οι περισσότε- ροι Έλληνες βοήθησαν το ΕΑΜ στη δράσι του κατά των κατακτητών, θα σε διακό- ψουν με κραυγές και θα υποστηρίξουν ότι δεν πολέμησε και ότι επίτηδες σκότωνε από ένα δυο Γερμανούς και Βουλγάρους για να εκτελούν οι κατακτηταί πολλαπλά- σιους Έλληνας. Μόνον οι Υπουργοί της ΕΡΕ που έκαμαν στο ΕΑΜ είχαν στη Βου- λή το δικαίωμα να μιλούν γι’ αυτό», στο Κ. Κωνσταντάρα (τ. βουλευτού), Αγώνες και Διωγμοί , Αθήνα 1964, 11. 19 Γράφει: «Το Κομμουνιστικό Κόμμα για να αποφύγη τη γενική κατακραυγή απαρ- νήθηκε την επανάστασι του Σεπτεμβρίου και χάραξε με απόφασί του πάνω στους νωπούς τάφους των θυσιασθέντων οπαδών των “βδελυροί πράκτορες του εχθρού”. »Το 1946 στην Καβάλα ο Αναστασιάδης και ο Τσαρουχάς παρακινούμενοι από ευλάβεια προς την μνήμη των θυσιασθέντων αγωνιστών του 1941 και απ’ το χρέος να αποκατασταθή η ιστορική αλήθεια, συνέταξαν και δημοσίευσαν στην εαμική εφημερίδα της Καβάλας Νίκη προσεκτικό άρθρο με το οποίο τοποθετούσαν σωστά την εξέγερσι στα πατριωτικά της πλαίσια. […] Όπου πήγα και όποιον ρώ- τησα οι περισσότεροι αριστεροί και δεξιοί μένουν με την εντύπωση ότι η εξέγερ- σι ήταν βουλγαρική προβοκάτσια. Είναι επομένως ασυγχώρητο για ένα τόσο θαρ- ραλέο κόμμα, που κίνησε σε όλον τον ελληνικό χώρο αμείλικτο κατά των κατακτη- τών αγώνα, να μην αναλάβη εγκαίρως την ιστορική του ευθύνη», ό.π. , 54. 20 Ό.π. , 68. 21 Ό.π. , 80. 22 Ό.π. , 158. 23 Σήμερα, τα διαθέσιμα αρχειακά τεκμήρια τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Βουλ- γαρία επιβεβαιώνουν την αφήγηση του Κωνσταντάρα. Παραθέτω μια χαρακτη- ριστική στιχομυθία των εκπροσώπων των δύο κομμάτων, όπως καταγράφηκε στη μνήμη του Κωνσταντάρα: «Αντίθετα ο Βούλγαρος (ένας μεσήλικας μετρίου αναστήματος) έκρυβε την ταραχή του κι όταν ηρέμησε ο Πέτρος, του είπε με υποχωρητικό ύφος: “Καλά, σύντροφε Πέτρο. Κρατήστε κι αυτή την περιοχή στους Δυτικούς, αφού σκέπτεσθε στενά εθνικιστικά. Αν έμενε στη Βουλγαρία,