ΚΚΕ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ

38 / ΚΚΕ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ (1940-1944) στην εξαφάνιση της ατομικότητας των κρατουμένων. Όπως ο ίδιος έγραφε, « η ατομικότητα του συντρόφου είχε εξαφανιστεί » 14 . Η αλληλογραφία των κρατουμένων, εκτός από τη λογοκρισία των μετα- ξικών αρχών, είχε να αντιμετωπίσει και τον έλεγχο των κομματικών αρχών του στρατοπέδου. Ο Γιαννόγκωνας επιρρίπτει ευθύνες στην κομματική καθοδήγηση του στρατοπέδου ότι απέτρεψε την ομαδική δραπέτευση των κρατουμένων την άνοιξη του 1941. Αντίθετα, θεωρούσε ορθή την προτρο- πή του Παντελή Πουλιόπουλου για οργάνωση της απόδρασης των κρατου- μένων. Τέλος, δεν παραλείπει να μιλήσει για συγκρατούμενούς του, όπως ο Θανάσης Καπένης, που είχαν συγκρουστεί με την κομματική καθοδήγη- ση του στρατοπέδου και στα χρόνια της Κατοχής δολοφονήθηκαν από τους συντρόφους τους. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι για τις εξουσιαστικές κομματικές δομές που είχαν διαμορφωθεί στο στρατόπεδο επικριτικά μί- λησαν στα έργα τους ολιγογράμματοι εργάτες, όπως ο Β. Γιαννόγκωνας και ο Γ. Μανούσακας, ενώ οι διανοούμενοι του στρατοπέδου είτε σιώπησαν είτε στα έργα τους ήταν πολύ πιο επιφυλακτικοί και προσεκτικοί στην ανάδειξη « οικείων κακών ». 15 Το 1963 ο Διονύσης Μπενετάτος εκδίδει Το Χρονικό της Κατοχής . Ο συγ- γραφέας του έργου υπήρξε στέλεχος του ΕΑΜ στην Αθήνα, από το οποίο αποχώρησε στα τέλη του 1942. Το βιβλίο του αποτελεί ένα πολύ ενδιαφέρον πολιτικό οδοιπορικό στο πολιτικό σκηνικό της Κατοχής, που χαρακτηριζό- ταν από τη βαθιά κρίση του παραδοσιακού πολιτικού κόσμου, μια πολυδιά­ σπαση τόσο του κόμματος των Φιλελευθέρων όσο και του Λαϊκού Κόμμα- τος. Παράλληλα, ένα πλήθος πολιτικών κινήσεων και ομάδων προσπαθού- σε να καλύψει τη βαθύτερη ανάγκη της ελληνικής κοινωνίας για ανανέωση της πολιτικής ζωής μετά την Απελευθέρωση. Στο επίκεντρο της αφήγησης βρίσκονται οι πολιτικές ζυμώσεις στην κατοχική Αθήνα, καθώς και ο αντι- στασιακός αγώνας στην πόλη. Ο ίδιος συμμετείχε στις αρχικές διεργασίες για τη συγκρότηση του ΕΑΜ . Καταγράφει τις διαφωνίες ανάμεσα στον Χρήστο Χωμενίδη και στον Λευ- τέρη Αποστόλου σχετικά με τους πολιτικούς στόχους του. Επικρατούν οι απόψεις Αποστόλου, που δεν ήθελε να γίνεται λόγος για σοσιαλιστικό με- τασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας. Οι σχετικές συζητήσεις είχαν ξε- κινήσει τον Ιούνιο του 1941 και ολοκληρώθηκαν στα τέλη Σεπτέμβρη της