Κινούμενος στόχος

8 κινες πλάκες. Μια Ρολς με μια κούκλα στο τιμόνι μάς προσπέρασε σαν ριπή ανέμου, κι ένιωσα ψεύτικος. Η γαλάζια αχλή χαμηλά στο φαράγγι θύμιζε αραιό καπνό από λεφτά που σιγοκαίγονταν. Ακόμα και η θάλασσα έμοιαζε με πολύτιμο μέταλλο μέσα από αυ- τή την αχλή, μια συμπαγής σφήνα στο στόμιο του φα- ραγγιού, λαμπερή γαλάζια και γυαλισμένη σαν πετρά- δι. Ιδιόκτητη περιοχή: εγγυάται γρήγορο μαύρισμα· διατηρεί αμείωτο το εγώ σας. Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα τον Ειρηνικό να δείχνει τόσο ασήμαντος. Αρχίσαμε να ανηφορίζουμε ανάμεσα σε ήμερα έλα- τα, περιπλανηθήκαμε για λίγο σ’ ένα δίκτυο ιδιωτικών δρόμων και βγήκαμε πάνω από τη θάλασσα, η οποία απλωνόταν βαθιά και απέραντη ως τη Χαβάη. Το σπί- τι βρισκόταν λίγο πιο κάτω στην πλαγιά, με την πλάτη γυρισμένη στο φαράγγι. Ήταν μακρόστενο και χαμηλό. Οι πτέρυγές του σχημάτιζαν μια αμβλεία γωνία που έδειχνε τη θάλασσα, σαν τεράστια λευκή αιχμή βέλους. Πίσω από τις λόχμες, διέκρινα το εκτυφλωτικό λευκό των γηπέδων του τένις, τη γαλαζοπράσινη μαρμαρυγή μιας πισίνας. Ο οδηγός έστριψε στο ιδιωτικό δρομάκι που κατέ- ληγε σ’ ένα πλάτωμα και σταμάτησε δίπλα στα γκαράζ. «Εδώ μένουν οι άνθρωποι των σπηλαίων. Στην εί- σοδο υπηρεσίας σ’ αφήνω;» «Δεν είμαι ακατάδεχτος». «Θέλεις να περιμένω;»