Κινέζικοι ψίθυροι

22 A R N E D A H L Πρέπει να βγει μπροστά. Πέφτει πάνω σε μια γυναίκα που φαίνεται να σπρώχνει κι αυτή με την ίδια λύσσα όπως κι εκεί- νος, για να περάσει μπροστά. Τα βλέμματά τους συναντιούνται βιαστικά. Αν τώρα είχε χρόνο, θα σταματούσε. Γιατί υπάρχει κάτι στο βλέμμα της γυναίκας που του φαίνεται γνώριμο. Κά- τι απόλυτο. Κάτι οριστικό. Είναι σαν να κοιτάζει μέσα στα μάτια ενός ανθρώπου ακριβώς τη στιγμή που η ζωή εγκατα- λείπει το σώμα. Ζωή στο έπακρο βεβιασμένη, ακολουθούμενη από την αιωνιότητα του θανάτου, σε μία και μοναδική ματιά. Αλλά αυτός δεν έχει χρόνο. Ούτε κι εκείνη. Συνεχίζει να σπρώχνει το πλήθος για να περάσει. Το ίδιο κι αυτός, προς τη δική του κατεύθυνση. Ο ιδρώτας έχει σταματήσει να του τσού- ζει τα μάτια. Δεν τον τυφλώνει πια. Είναι σχεδόν μπροστά στον δρόμο τώρα. Δύο, τρεις σειρές κόσμου ακόμα, αλλά αυτές είναι και οι πιο δύσκολες, τις αποτελούν οι πιο σκληροπυρηνικοί, οι πιο φανατικοί ακτιβιστές. Αυτοί που δεν αφήνουν κανέναν μαλάκα να περάσει τη γέφυρα. Βλέπει στο βάθος, μακριά, να πλησιάζει μια λιμουζίνα. Με ξαφνική διαύγεια, σαν να του πιέσανε απότομα ένα ζευγάρι κιάλια στον θολωμένο από τον ιδρώτα αμφιβληστροειδή, βλέ- πει την αστερόεσσα να κυματίζει πάνω από το φτερό της λι- μουζίνας. Εκείνη δεν νιώθει πια δυσφορία. Μάλλον δεν ένιωσε ποτέ. Οι συνειρμοί που ξεδιπλώθηκαν μέσα της όταν πίεσε προς τα πάνω τον σωλήνα ήταν μάλλον ο τρόπος του σώματος να θυ- μάται τη ζωή παρά μια πραγματική δυσφορία. Το σημαντικό ήταν να μπορεί να κινείται ελεύθερα, και το έκανε, σε όλη τη διαδρομή μέσα από το πλήθος, μέχρι που έπεσε πάνω στον Κινέζο.