Κινέζικοι ψίθυροι

21 Κ Ι Ν Ε Ζ Ι Κ Ο Ι Ψ Ι Θ Υ Ρ Ο Ι Η τελευταία στιγμή ηρεμίας, σκέφτεται εκείνος και φεύγει από εκεί. Στριμώχνεται να περάσει μέσα από το πλήθος. Ξέρει ότι είναι η τελευταία και μοναδική ευκαιρία. Μόνο εδώ μπορεί να τον πλησιάσει. Μόνο εδώ. Απέχει πολύ ακόμη από τον δρόμο, είναι ακόμη βαθιά χω- μένος μέσα στο πλήθος. Ένα πλήθος κυματιστό. Ένα πλήθος που εκφράζει φουρτουνιασμένο τη θέλησή του για αλλαγή. Τη θέληση να δει τον κόσμο με μάτι καθαρό. Να δει τι είναι αυτό που πάει να συμβεί. Βέβαια το στριμωξίδι είναι τόσο μεγάλο, ώστε κάνει περισ- σότερη ζέστη ανάμεσα στο πλήθος παρά πέρα από αυτό, πα- ρόλο που είναι ακόμη αρχές Απρίλη στο Λονδίνο, και σίγουρα το σώμα είναι μια αναξιόπιστη πηγή θερμότητας. Κάνει τσου- χτερό κρύο. Ο κόσμος είναι βαριά ντυμένος, και οπωσδήποτε κανένας από αυτούς δεν ιδρώνει. Κανένας εκτός από αυτόν. Ο ιδρωμένος άντρας δεν είναι τόσο ψηλός, δύσκολα μπορεί να δει τι συμβαίνει πέρα στον δρόμο. Πρέπει να πλησιάσει. Σπρώχνει προς τα εμπρός, το πλήθος μοιάζει να πέφτει όλο πάνω του, να τον πιέζει αφόρητα. Δέχεται αιχμηρές αγκωνιές, μερικές κλοτσιές, προσβολές και βρισιές που δεν καταλαβαίνει. Αλλά πρέπει να βγει μπροστά. Πρέπει να βγει μπροστά. Τελικά βρίσκεται τόσο μπροστά ώστε να μπορέσει να δει άλλη μία λιμουζίνα να περνάει – νωρίτερα απλώς τις άκουγε να περνούν. Αυτή εδώ περνάει χωρίς να σταματήσει. Δίχως καν να κάνει τη σκέψη να σταματήσει. Αναγνωρίζει τη σημαία. Πρόκειται για ένα τραγελαφικό παράδοξο. Κόκκινη και κίτρι- νη σημαία. Μέσα στο όχημα κάθεται ο Χου Γιντάο, ο πρόεδρος. Αλλά τώρα δεν είναι πια εκεί. Έχει ήδη περάσει τα τεχνητά εμπόδια και κινείται προς το Εκθεσιακό Κέντρο. Ο ιδρωμένος άντρας τρέμει. Σπρώχνει ξανά για να περάσει.