Κινέζικοι ψίθυροι

20 A R N E D A H L λά και ακούει πώς οι κραυγές παίρνουν μια άλλη, πιο απεγνω- σμένη χροιά. Ο Ερντογάν δεν σταματά. Κανένας από αυτούς δεν έχει σταματήσει μέχρι τώρα. Πολύ πιο μακριά από τα εμπόδια, κατά μήκος της αποβά- θρας Ρόγιαλ Βικτόρια Ντοκς, βλέπει τις λιμουζίνες να κυλούν μπροστά στο Εκθεσιακό Κέντρο του Λονδίνου. Κατά διαστή- ματα διακρίνει κάποια σιλουέτα να βγαίνει από μια ανοιχτή πόρτα μιας λιμουζίνας. Αυτός τώρα πρέπει να είναι ο πρωθυ- πουργός Γκόρντον Μπράουν. Ο οικοδεσπότης της συνόδου. Την προηγούμενη μέρα είχε παραθέσει γεύμα στην Ντάουνιγκ Στριτ 10. Ο Μπράουν είναι άψογος οικοδεσπότης. Και ίσως ένας ηγέτης που βλέπει σοβαρά αυτή εδώ τη διάσκεψη. Άλλη μία λιμουζίνα περνάει από μπροστά του. Αυτή τη φορά είναι η γαλλική σημαία που ανεμίζει. Αλλά ούτε ο πρό- εδρος Νικολά Σαρκοζί σταματάει για να χαιρετήσει το πλήθος, του οποίου η οργή ξεχειλίζει για άλλη μια φορά. Στα πρόσωπά τους είναι χαραγμένη η απόγνωση. Εκείνος όμως θα το κάνει; Είναι άραγε τόσο ανόητος ο «Μ.Ο.»; Να είναι όντως αυτό το στιλ του Μπαράκ Ομπάμα; Ο κάθιδρος άντρας στέκεται δίπλα στον Τάμεση. Κοιτάζει τα καφετιά νερά του ποταμού και φαντάζεται πως πρέπει να είναι ο μόνος στο Λονδίνο που λαχταρά να κάνει μια βουτιά. Μπροστά του βλέπει, με τα μάτια της φαντασίας του, έναν εντελώς άλλον ποταμό, υπέροχα κρύο, δροσερό, ζωογόνο. Έτσι ήταν κάποτε. Βλέπει τη φίλη του μπροστά του. Μπαίνουν μα- ζί στο ποτάμι, γυμνοί. Άλλες εποχές τότε. Βγάζει το κινητό από την τσέπη. Το περιεργάζεται. Το τελευταίο σημάδι ζωής. Έπειτα το αφήνει να πέσει από το χέρι του. Το κινητό χάνεται αμέσως στα καφετιά νερά.