Το κήρυγμα της φωτιάς

[ 9 ] απ’ αυτούς απλώς με γράπωσε καθώς έτρεχα, εξαφανίζοντας τη γη κάτω από τα πόδια μου. Κοπάνησε τον καρπό μου για να αφήσω το δρεπάνι και με έριξε μπροστά του μπρούμυτα, κατά μήκος της σέλας. Άρχισα να τινάζω τα πόδια, κάτι που φάνηκε να κεντρίζει το άλογο για να αναπτύξει ταχύτητα. Το τράνταγμα, καθώς αναπηδούσα στα πλευρά και στην κοιλιά μου, ήταν πιο επώδυνο από το χτύπημα στον καρπό. Ένα χέρι με πίεζε με δύναμη στην πλάτη, ενώ ένιωθα το σώμα του άνδρα πάνω από το δικό μου καθώς έγερνε μπροστά, ωθώντας το άλογο να προ- χωρήσει. Άνοιξα τα μάτια, αλλά έσπευσα να τα ξανακλείσω μόλις αντίκρισα ανάποδα το έδαφος, που το μαστίγωναν οι οπλές, να περνά σαν αστραπή από μπροστά μου. Τη στιγμή που φάνηκε να κόβουμε ταχύτητα και τόλμησα να ξανανοίξω τα μάτια, ένιωσα την πιεστική μύτη της λεπίδας στην πλάτη μου. «Έχουμε εντολές να μη σε σκοτώσουμε» είπε ο άνδρας. «Ού- τε καν να σε ρίξουμε αναίσθητη, όπως είπε ο δίδυμος αδελφός σου. Όμως δε θα διστάσουμε να κάνουμε οτιδήποτε άλλο έτσι και μας δημιουργήσεις πρόβλημα. Θ’ αρχίσω κόβοντας ένα από τα δάχτυλά σου και, πίστεψέ με, δε θα χρειαστεί καν να σταμα- τήσω το άλογο για να το κάνω. Κατάλαβες, Κασσάνδρα;» Προσπάθησα να πω «ναι», αλλά το μόνο που κατάφερα ήταν να γρυλίσω ξέπνοα. Συνεχίσαμε να προχωράμε. Εξαιτίας των συνεχών τρανταγ- μάτων και της ανάποδης στάσης ξέρασα δύο φορές – τη δεύτε- ρη στη δερμάτινη μπότα του, όπως διαπίστωσα με κάποια ικα- νοποίηση. Βρίζοντας σταμάτησε το άλογο, με σήκωσε όρθια και πέρασε ένα σχοινί γύρω από το σώμα μου δένοντας τα χέρια μου στα πλευρά μου. Καθισμένη μπροστά του, η πίεση στο κεφάλι μου υποχώρησε καθώς το αίμα κατέβηκε ξανά στο σώμα μου. Το σχοινί με έκοβε στα μπράτσα, τουλάχιστον όμως παρέ-