Καζανόβα: Η σονάτα των ραγισμένων καρδιών

2 Επιστροφή στη Βενετία Τ α μακριά μαλλιά στο χρώμα του κάρβουνου έπεφταν στο πρό- σωπό του σε ανάκατες και λαμπερές μπούκλες. Τα μάτια του, μισοκρυμμένα πίσω από ένα ατίθασο τσουλούφι, ακτινοβολούσαν ένα ξεδιάντροπο γαλαζοπράσινο χρώμα και αποκάλυπταν μια ασυνήθιστη ενέργεια. Ένα λευκό χαμόγελο του έκοβε το πρόσω- πο ενόσω καθόταν βολικά σε ένα ξύλινο τραπεζάκι. Περιεργαζόταν ένα γκότο, ένα γυάλινο ποτήρι, αβέβαιος για το αν θα έπρεπε να δοκιμάσει τη μαλβαζία με τις ανοιχτόχρωμες αποχρώσεις που του είχαν μόλις σερβίρει. Εγκατεστημένο στη συνοικία του Σαν Πόλο, κοντά στο Ριάλ- το, το καπηλειό Ντο Μόρι δεν ήταν ασφαλώς το καλύτερο μπά- καρο * της Βενετίας · για την ακρίβεια, είχε τη χειρότερη φήμη, καθώς εκεί σύχναζαν απατεώνες και τυχοδιώκτες του χειρίστου είδους. Ήταν όμως το πιο παλιό καπηλειό της πόλης, και σ’ αυτό συμφωνούσαν οι πάντες: Εκεί σερβίρονταν τα καλύτερα * Είδος βενετσιάνικης ταβέρνας, η οποία προσέφερε μεγάλη ποικιλία σε χύμα κρασί και μεζέδες.