Καζανόβα: Η σονάτα των ραγισμένων καρδιών

K A Z A N O B A : H Σ Ο Ν Α Τ Α Τ Ω Ν Ρ Α Γ Ι Σ Μ Ε Ν Ω Ν Κ Α Ρ Δ Ι Ω Ν 13 Όχι αμέσως τουλάχιστον. Η θηλιά ήδη τεντωνόταν πάνω στον σβέρκο του, ανυπόμονη, και έμοιαζε σαν να του υπενθύμιζε όσα θα επακολουθούσαν. Είδε τους ανακριτές του κράτους να τον παρατηρούν σιωπηλοί από την εξέδρα, που ήταν καλυμμένη στα μαύρα: τα χείλη σφρα- γισμένα, τα μάτια μέσα από τις σχισμές όμοια με μαχαιριές. Τον κάρφωναν με απαξίωση σαν δυσοίωνα πτηνά. Πυρσοί και μαγκάλια και σωροί από κεριά φώτιζαν με πορ- φυρές γλώσσες τον ουρανό, που ολοένα και σκούραινε κάτω απ’ το μπακιρένιο χρώμα του σούρουπου. Ο κόκκινος ιεροεξεταστής * χαμήλωσε το κεφάλι σ’ ένα νεύμα συγκατάθεσης. Το χέρι του υψώθηκε. Ο δήμιος άρχισε να σπρώχνει την ξύλινη μπάρα. Το πλήθος έβγαλε κραυγές πανηγυρισμού. Ο κατάδικος άκουσε τις αριστερές ροδέλες του γραναζιού να τρίζουν και να μετρούν τις στιγμές του θανάτου του. Το σχοινί τεντώθηκε. Ο κατάδικος έχασε τη στήριξη από τα μαδέρια της εξέδρας. Ο κόμπος τού έκοψε την ανάσα. Τα πόδια του κλότσησαν στο κενό. Ενόσω μπροστά στα μάτια του ο κόσμος παραμορφωνόταν σε ένα καρναβάλι θανάτου, έβαλε το καλό του χέρι πάνω στο σχοινί. Του βγήκε μια βουβή κραυγή. Είδε το ακρωτηριασμένο * Από το 1539 θεσπίστηκε στη Βενετία ο θεσμός των τριών ιεροεξεταστών του κράτους, οι οποίοι λειτουργούσαν ως ανώτατο δικαστικό όργανο σχετικά με ζητή- ματα πολιτικής σημασίας. Διακρίνονταν στον λεγόμενο «κόκκινο», που επιλεγόταν από το εξαμελές Συμβούλιο του Δόγη, και τους δύο «μαύρους», που επιλέγονταν από το Συμβούλιο των Δέκα. Η διάκριση βασιζόταν στο χρώμα του ενδύματός τους.