Καζανόβα: Η σονάτα των ραγισμένων καρδιών

K A Z A N O B A : H Σ Ο Ν Α Τ Α Τ Ω Ν Ρ Α Γ Ι Σ Μ Ε Ν Ω Ν Κ Α Ρ Δ Ι Ω Ν 21 στη μούρη. Ο ιππότης ένιωσε το γαντοφορεμένο χέρι να του μαστιγώνει το μάγουλο. Το χτύπημα έκανε το κεφάλι του να τι- ναχτεί προς τα πίσω. Προτού καλά καλά καταλάβει τι συνέβαινε, μια γροθιά, που έσκασε άψογα και αποτελεσματικά, τον βρήκε στο συκώτι, κά- νοντας τα σωθικά του ν’ ανακατευτούν. Ο Τζανόν λύγισε ξανά, αλλά αυτή τη φορά προς τα εμπρός. Μόλις που είχε τον χρόνο να αντικρίσει τις γυαλιστερές μύτες από τις μπότες του διώκτη του, ο οποίος τον βούτηξε με φούρια απ’ τον λαιμό και του τσά- κισε το κεφάλι πάνω σ’ ένα από τα βαρέλια του καπηλειού, εκ- σφενδονίζοντας στον αέρα ό,τι υπήρχε εκεί πάνω. Γυάλινα ποτήρια, κανάτες και μπουκάλια βρέθηκαν στο πά- τωμα μ’ έναν τεράστιο κρότο από τα σπασμένα κεραμικά και κρύσταλλα. Ο Τζανόν έφτυνε σάλια πάνω στο ξύλο, ενώ με το αριστερό χέρι γράπωνε απεγνωσμένα τον αέρα. Με τις ολόλευκες μανσέ- τες του λεκιασμένες τώρα, κόκκινες απ’ το αιματοβαμμένο ίχνος που είχε αφήσει πάνω στο βαρέλι, σωριάστηκε στο πάτωμα. Ο άντρας με τα μαύρα μαλλιά χαμογέλασε και έκανε μια άψο- γη υπόκλιση. «Τζάκομο Καζανόβα, κυρία μου» είπε, κοιτάζοντας τα μαρ- γαριταρένια μάτια της Γκρέτσεν. «Στις υπηρεσίες σας». Η κοπέλα μόλις που πρόλαβε να φέρει το χέρι της στο στόμα για να συγκρατήσει με κόπο μια κραυγούλα έκπληξης, όταν οι δύο σύντροφοι του ιππότη σηκώθηκαν από τις θέσεις τους. Το καπηλειό κινδύνευε να βυθιστεί στο χάος. Ο Μάρκο Σπινάτσι δεν θα περίμενε πολύ ακόμη: Αυτό ήταν το μπάκαρό του και τα έπαιζε όλα για όλα. Λίγη ακόμα αναμονή θα μπορούσε να είναι το σφάλμα του αιώνα.