Καζανόβα: Η σονάτα των ραγισμένων καρδιών

K A Z A N O B A : H Σ Ο Ν Α Τ Α Τ Ω Ν Ρ Α Γ Ι Σ Μ Ε Ν Ω Ν Κ Α Ρ Δ Ι Ω Ν 19 Παρότι ο ιππότης έκανε το παν για να φανεί ευγενής και προστατευτικός, η φωνή του βγήκε δυσάρεστη και γλοιώδης. Η γυναίκα δεν φάνηκε να του δίνει σημασία και αρκέστηκε σ’ ένα χαμόγελο. «Ευχαριστώ» είπε με μια δόση κακίας «αλλά γνωρίζω ακριβώς πού πρέπει να ψάξω». Ο Τζανόν έκανε πως δεν άκουσε και την πλησίασε με χυδαίο τρόπο. Οι θαμώνες του μπάκαρο περίμεναν, θαμπωμένοι από την εμφάνιση της Γκρέτσεν, γεγονός παράδοξο όσο και σπάνιο: Το καπηλειό Ντο Μόρι δεν θα μπορούσε ποτέ να θεωρηθεί κατάλ- ληλο μέρος για μια κυρία. Και μάλιστα ξένη! Κι όμως, αυτό ακρι- βώς συνέβαινε εκείνη τη στιγμή. Έχοντας συναίσθηση της πα- ραδοξότητας, όλοι έδειχναν να κρατούν την ανάσα τους για να δουν πώς θα εξελισσόταν η κατάσταση, λες και ο ιππότης Τζανόν, στην προσπάθειά του για εκείνη τη χοντροκομμένη προσέγγιση, αντικατόπτριζε, κατά βάθος, τη γενική βούληση. Ο μοναδικός που δεν έμοιαζε εντυπωσιασμένος από τη σκηνή ήταν ένας ευγενής με μακριά μαύρα μαλλιά. Τελείωνε τη μαλβαζία του δοκιμάζοντας το άρωμά της, και το έκανε με το πάσο του, καθώς το κρασί αποτελούσε για εκείνον μεγάλη ευχαρίστηση. Αρκέστηκε να χαμογελάσει κάτω από το τσου- λούφι του. «Λοιπόν, ακούμε» την παρότρυνε ο Τζανόν. «Ποιο είναι το πρόσωπο που αξίζει την προσοχή τη δική σας και της κόμησσας;» Για μια ακόμα φορά στη φωνή του αντήχησε μια νότα σαρκα- σμού, ανάμεικτη με συγκαλυμμένη ανυπομονησία. Ύστερα απ’ αυτό ακούμπησε άγαρμπα το αδύναμο και πρησμένο χέρι του πάνω στο εξαίσιο δικό της. Γονάτισε και, φέρνοντάς το στα χεί-