Καζανόβα: Η σονάτα των ραγισμένων καρδιών

M A T T E O S T R U K U L 18 οποίος εδώ και ώρα συζητούσε με δυο φίλους, δεν παρέλειψε να γδάρει εκείνη τη μαγεία. Διαλύοντάς την. «Λοιπόν, δεν είναι όλοι οι πελάτες σου πιτσιρικάδες και χαρα- μοφάηδες, έτσι δεν είναι, Μάρκο;» είπε και έκλεισε το μάτι συνω- μοτικά στον ιδιοκτήτη, ο οποίος συγκρατήθηκε να μην απαντήσει. Έπειτα, παίρνοντας θάρρος από εκείνη τη σιωπή, ο άντρας συνέχισε: «Κυρία μου, είμαι ο ιππότης Αντρέα Τζανόν και σας παρακαλώ να με θεωρήσετε από τώρα ταπεινό σας δούλο. Οτι- δήποτε χρειαστείτε, σας εκλιπαρώ, μη διστάσετε να μου το ζη- τήσετε». Η γυναίκα τον κάρφωσε με ένα σπινθηροβόλο βλέμμα, σαν να το περίμενε αυτό το είδος υποδοχής. Στη συνέχεια, σιωπηλά, παρατήρησε για μια στιγμή τους υπόλοιπους θαμώνες του καπη- λειού, με τις γκρίζες ίριδες των ματιών της να αστραφτοκοπούν. Τελικά, απάντησε: «Αγαπητέ κύριε, ονομάζομαι Γκρέτσεν Φασνάουερ και βρί- σκομαι στην υπηρεσία της κόμησσας Μαργκαρέτε φον Στάιν- μπεργκ. Αναζητώ ένα πρόσωπο με το οποίο η κυρία μου θα ήθε- λε να συνομιλήσει». Τα λόγια ταλαντεύτηκαν πάνω στις νωχελικές νότες της βρα- χνής της φωνής και αποκάλυψαν κάτι άπταιστα ιταλικά με έντο- νη αυστριακή προφορά. Ο Τζανόν ξερόβηξε νευρικά και προχώρησε προς το μέρος της, φουσκώνοντας το στέρνο. «Α, μα τι καταπληκτικό νέο» χαριτολόγησε. «Τότε, αν μπο- ρείτε να μου επιτρέψετε μια συμβουλή, θα πρότεινα να αναζητή- σουμε μαζί το πρόσωπο αυτό. ΗΒενετία είναι τέτοιος λαβύρινθος, που μια γυναίκα κομψή αλλά όχι εξοικειωμένη με την πόλη θα κινδύνευε να πελαγώσει εντελώς χωρίς έναν οδηγό».