Κατσαρίδες

J O N E S B O 16 Μόνο εύκολα δεν είχαν ανοίξει γι’ αυτόν οι πόρτες από τη στιγμή που βρέθηκε εδώ μέσα, είκοσι πέντε χρονών παιδί, πριν από τριάντα περίπου χρόνια. Στη Διπλωματική Ακαδημία, τη σχολή εκπαίδευσης Αξιωματικών του Υπουργείου Εξωτερικών, η ιδιαίτερη προφορά του από το Έστερνταλ κι οι χωριάτικοι τρόποι του δεν ταίριαζαν με το περιβάλλον, όπως είχε φροντί- σει να τον πληροφορήσει αμέσως αμέσως ένα πλουσιόπαιδο από το Μπάρουμ. Οι υπόλοιποι υποψήφιοι ήταν πολιτικοί επι- στήμονες, οικονομολόγοι και δικηγόροι, με γονείς ακαδημαϊ- κούς, πολιτικούς ή ακόμα και μέλη της αριστοκρατίας του Διπλωματικού Σώματος, στους κόλπους του οποίου ευελπι- στούσαν όλοι οι υποψήφιοι να μπουν. Ο Ντάγκφιν Τούρχους ήταν γιος κτηνοτρόφου, απόφοιτος της Γεωπονικής Σχολής του Ος. Όχι ότι τον ένοιαζε και πολύ, ήξερε όμως ότι οι σωστοί φίλοι σήμαιναν πολλά για την καριέρα του. Προσπάθησε να μάθει τις κοινωνικές νόρμες αντισταθμίζοντας την άγνοιά του με τη σκληρή δουλειά. Παρά τις διαφορές τους, ήξερε πως όλοι είχαν μια ασαφή ιδέα για το πώς ήθελαν να πορευτούν στη ζωή τους· μα και τη γνώση ότι μία μόνο κατεύθυνση μετρούσε: προς τα πάνω. Ο Τούρχους αναστέναξε κι έγνεψε προς τη μεριά του φρου- ρού, που έσπρωξε προς το μέρος του τις εφημερίδες κι έναν φάκελο κάτω από το προστατευτικό τζάμι. «Κανείς άλλος;...» Ο φρουρός κούνησε αρνητικά το κεφάλι του. «Φτάσατε πρώτος, κύριε Τούρχους, ως συνήθως. Ο φάκελος είναι από το Επικοινωνιών. Τον έστειλαν χθες το βράδυ». Καθώς ανέβαινε με τον ανελκυστήρα, ο Τούρχους έβλεπε τα φωτάκια των ορόφων να αναβοσβήνουν. Στο μυαλό του κάθε όροφος συμβόλιζε και μια συγκεκριμένη περίοδο στην καριέρα του. Κάθε πρωί ήταν λες και την ξαναεπιθεωρούσε. Ο πρώτος όροφος αντιπροσώπευε τα δύο πρώτα χρόνια της Διπλωματικής Ακαδημίας, τις μακροσκελείς, άτυπες συζητή-