Κατσαρίδες

Ο Ι Κ Α Τ Σ Α Ρ Ι Δ Ε Σ 23 «Όχι επειδή ήταν γοητευτική, αλλά επειδή ο κόσμος πείστη- κε ότι ήταν όντως ο άνθρωπος που έλεγε ότι ήταν. Επειδή την εμπιστεύονταν, με λίγα λόγια· αυτό είναι το κλειδί». Οι υπόλοιποι γύρω από το τραπέζι κούνησαν τα κεφάλια τους. Επρόκειτο, προφανώς, για βασικό μάθημα του προγράμ- ματος σπουδών. «Στη δική μας περίπτωση, ο πρέσβης Μούλνες και ο πρω- θυπουργός συνδέονταν στενά λόγω φιλίας αλλά και πολιτικής καριέρας. Πήγαν μαζί πανεπιστήμιο, μαζί αναρριχήθηκαν στο κόμμα, μαζί αγωνίστηκαν για τον εκσυγχρονισμό της κομματι- κής νεολαίας, μέχρι και συγκάτοικοι υπήρξαν όταν εξελέγησαν κι οι δύο στη Βουλή σε πολύ μικρή ηλικία. Και όταν βρέθηκαν αντιμέτωποι για την αρχηγία του κόμματος, ο Μούλνες έκανε αυτοβούλως ένα βήμα πίσω, έδωσε στον πρωθυπουργό την αμέ- ριστη υποστήριξή του και γλίτωσε το κόμμα από μία οδυνηρή προσωπική αντιπαλότητα. Κι όλα αυτά σημαίνουν, βεβαίως, ότι ο πρωθυπουργός ήταν υπόχρεος απέναντί του». Ο Άσκιλσεν σάλιωσε τα χείλη του και κοίταξε έξω από το παράθυρο. «Με άλλα λόγια, ο Μούλνες, που δεν είχε βγάλει τη Διπλω- ματική Ακαδημία, δεν θα είχε αποσταλεί ποτέ στην Μπανγκόκ αν δεν είχε βάλει τα μέσα ο πρωθυπουργός. Μπορεί ν’ ακού- γεται ως ευνοιοκρατία, αλλά είναι μια αποδεκτή μορφή της, θεμελιωμένη και διαδεδομένη πρωτίστως απ’ τους Εργατικούς. Oύτε ο Ρέιουλφ Στέεν είχε εμπειρία στο Υπουργείο Εξωτερι- κών όταν έγινε πρεσβευτής στη Χιλή». Το βλέμμα του επέστρεψε στον Μέλερ · κάτι εύθυμο άστρα- φτε μέσα του. «Δεν χρειάζεται, φαντάζομαι, να τονίσω πόσο πολύ θα μπο- ρούσε να βλάψει τον πρωθυπουργό η αποκάλυψη ότι ένας φίλος και κομματικός του σύντροφος, τον οποίο ο ίδιος είχε τοποθετήσει στο πόστο του, πιάστηκε επ’ αυτοφώρω σε ένα μπουρδέλο και, συν τοις άλλοις, δολοφονημένος».