Ο καθηγητής είναι νεκρός

Ο Κ Α Θ Η Γ Η Τ Η Σ Ε Ι Ν Α Ι Ν Ε Κ Ρ Ο Σ 53 Το σπίτι του ήταν ένα βικτοριανό κτίσμα σαν αυτό όπου έμε­ νε ο Νόρμαν Μπέιτς στο Ψυχώ , σ’ ένα οικόπεδο σχεδόν χιλίων στρεμμάτων. Το πρώτο που έκανε όταν το αγόρασε ήταν να παραγγείλει να του σχεδιάσουν μια κλειστή πισίνα, μα πριν ακόμη προλάβει ο εργολάβος να μπήξει το φτυάρι στο χώμα, οι γείτονες είχαν ήδη εκφράσει τις αντιρρήσεις τους. Φοβό­ ντουσαν ότι η βουκολική θέα τους, ειδικά τη νύχτα, θα δια­ ταρασσόταν από ένα φωταγωγημένο ενυδρείο. Εδώ δεν ήταν η Αμερική με πισίνα στον κήπο, εδώ ήταν η Αμερική όπου κάποτε ζούσαν οι Ινδιάνοι, όπου οι εποχές είχαν ακόμη όλη τη σημασία της λέξης, όπου ίσχυε η υπεροχή της φύσης. Εδώ υπήρχαν αλεπούδες, ελάφια, ασβοί, αγριογούρουνα, εδώ έβλεπες ακόμη λύκους και αρκούδες. Τι νόμιζες δηλαδή; Όταν τέλειωσε ο εργολάβος δεν φαινόταν τίποτα, μόνο μια ελαφριά κλίση στο γκαζόν. Ο Μπρικ κάλεσε τους πιο κοντι­ νούς γείτονες, οι οποίοι έμεναν περίπου 100 μέτρα πιο πέρα, να έρθουν να δουν την πισίνα. Μόνο η λοξή στέγη εξείχε από το χώμα, αλλά είχε καλυφθεί με χλοοτάπητα. Η ίδια η πισίνα, τα πλακάκια σ’ ένα πιο βαθύ μπλε χρώμα από το συνηθισμέ­ νο, ήταν ορατή μόνο από την πίσω πλευρά, στα σύνορα του οικοπέδου του Μπρικ, όπου το χώμα είχε σκαφτεί κι απ’ το γειτονικό δάσος έβλεπες το εσωτερικό μέσα από μια τζαμαρία ύψους τριών μέτρων. Ο Μπρικ ορκίστηκε στους γείτονές του, κι αργότερα σ’ εμένα, ότι μια μέρα πλατσούριζε στο νερό όταν ένα ελάφι μεγάλο σαν ρινόκερος πέρασε μπροστά από την τζαμαρία, κοντοστάθηκε, κοίταξε μέσα, τον κοίταξε κατάματα κι ύστε­ ρα ξαναχάθηκε στο δάσος. Δεν ξέρω αν οι γείτονές του τον πίστεψαν ή όχι, πάντως δεν ξαναπαραπονέθηκαν ποτέ. «Φαντάσου, λύκοι, αρκούδες, ασβοί, yesch· σαν να εκτί