Ο καθηγητής είναι νεκρός

Ο Κ Α Θ Η Γ Η Τ Η Σ Ε Ι Ν Α Ι Ν Ε Κ Ρ Ο Σ 51 αυτοί οι πανεπιστημιακοί τύποι προπαντός δεν έπρεπε να ξεστρατίζουν μακριά από τον κόσμο της πανεπιστημιούπολης. Οι συζητήσεις σταματούσαν όταν ο Μπρικ έμπαινε στο σου­ περμάρκετ της γειτονιάς, όλοι τού φέρονταν φιλικά, ευγενι­ κά, τα αυγά με μπέικον δεν του σερβίρονταν λιγότερο γρήγο­ ρα στην τοπική καφετέρια, που λεγόταν Mickey’s ή Marcy’s ή Marshall’s, αλλά τους έβλεπε να τον κοιτάζουν, με την άκρη των ματιών τους. Μια φορά έβγαινε από την καφετέρια και σταμάτησε μια στιγμή στο άνοιγμα της πόρτας για να τακτοποιήσει το παλτό του – υποθέτοντας ότι ο Μπρικ είχε ήδη βγει έξω, ο τελευταίος άκουσε τον έναν θαμώνα να απευ­ θύνεται στον άλλον: «Αχ, αυτοί οι χοντροί καθηγητάδες. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να τους παίρνουν πίπα δεκαεν­ νιάχρονες. Να ’σαι σίγουρος ότι δεν θ’ αφήσω την κόρη μου να πάει σε τέτοιο κολέγιο». Ναι, όντως, αυτός θα ’ναι ο πραγματικός λόγος που η κό­ ρη σου δεν θα πάει σε κορυφαίο πανεπιστήμιο, αλλά θα επι­ λέξει να κάνει καριέρα πού; Σε σουπερμάρκετ, να γεμίζει τα ράφια; Σε συνεργείο αυτοκινήτων, να κάνει τη ρεσεψιονίστ; Μάλιστα, σίγουρα, αδελφέ, όπως τα λες. Αλλά ο Μπρικ δεν ήθελε ν’ ακούσει τον κυνισμό μου· εκείνος το απολάμβανε. All they care about is getting their cock sucked by nineteen year olds. Ήταν ένα αλουστράριστο αγνό δείγμα αμερικάνικης νοοτροπίας, ποτέ δεν τους άκουγες να μιλάνε έτσι όταν ήσουν μπροστά. Ο Μπρικ τρελαινόταν για τούτη τη χώρα. «Μπορώ να μπω μέσα;» ρώτησα (δεν ήμουν αρκετά ζεστά ντυμένος). «Ή μήπως η Σήμανση δεν έχει πάρει ακόμη δα­ κτυλικά αποτυπώματα;» «Δεν είναι CSI εδώ». «Δεν θα πάρετε δακτυλικά αποτυπώματα;»