Ο καθηγητής είναι νεκρός

J O O S T D E V R I E S 56 σοβαρά τη διακόσμησή του, την άνεσή του και την τηλεοπτι­ κή του απόλαυση. Ήταν να τρελαίνεσαι, αν το καλοσκεφτό­ σουν. Γιατί τα χρειαζόταν; Όλα αυτά τα συμπράγκαλα. Το συρτάρι μ’ όλα αυτά τα τηλεκοντρόλ. Την εγκατάσταση Dolby Surround με δέκα ηχεία. Ποια εξαμελής οικογένεια θα άραζε ποτέ στον καναπέ του; ΟΜπρικ ποτέ δεν δεχόταν επισκέψεις, έβλεπε ταινίες κατά προτίμηση στο λάπτοπ του, με ακουστι­ κά στ’ αυτιά. Προχωρούσε τη μισή ταινία σε fast forward επειδή δεν είχε υπομονή. Για ποιο πράγμα προσπαθούσε να πείσει τον εαυτό του μ’ αυτό το σκηνικό; Ότι και αυτός έβρι­ σκε ευχαρίστηση σ’ έναν καναπέ, μια τηλεόραση και ένα μπολ νάτσος; Τι αφέλεια. Η ιδέα ότι αυτά αρκούσαν. Για κάποιον σαν αυτόν. Διστακτικά πήγα στο γραφείο, λίγο πιο μεγάλο από το κα­ θιστικό και αρκετά πιο ρημαγμένο. Λες και είχαν παίξει χιο­ νοπόλεμο με τα βιβλία. Ο χώρος ήταν σπαρμένος βιβλία με σκληρό εξώφυλλο, με σκισμένες σελίδες, λεκιασμένους τίτ­ λους. Η μία βιβλιοθήκη έγερνε μπροστά, στερεωμένη ακόμη στον τοίχο, σαν να είχαν κρεμαστεί απ’ αυτήν. Η κορνίζα του πόστερ της ταινίας Ο μεγάλος δικτάτωρ του Τσάπλιν κείτονταν θρυψαλιασμένη στο πάτωμα. Και παρ’ όλα αυτά συνειδητο­ ποίησα ότι κάπου ένιωθα ανακούφιση· δεν ήταν πια το δικό του σπίτι, ξένα χέρια το είχαν αγγίξει, απομακρύνοντας έτσι την παρουσία του. Για μένα έκανε την επίσκεψή μου πιο απρό­ σωπη, μου θύμιζε λιγότερο τον Μπρικ, και γι’ αυτό ήταν πιο ήπια, πιο εύκολη. Νόμιζα. Ισχυριζόμουν. Έλεγα στον εαυτό μου. Τα δύο ψαρά σνάουτσερ του Μπρικ έλειπαν – τα είχε υιο­ θετήσει ο κοσμήτορας Τσίλτον. Η Πίππα είχε μαζέψει όλους τους υπολογιστές, τα λάπτοπ και τις υπόλοιπες συσκευές απο