Καθεδρικός ναός

[ 17 ] Φ τ ε ρ ά « Έλα δω» της είπα. Ήρθε λίγο σιμότερα ώστε να μπορώ να την αγκαλιάσω. Η Φραν είναι σαν τα κρύα τα νερά. Έχει κάτι κατάξαν­ θα μακριά μαλλιά που φτάνουν ως κάτω στην πλάτη της. Έπιασα μια τούφα και τη μύρισα. Έχωσα το χέρι μου στα μαλλιά της. Με άφησε να την αγκαλιάσω. Έβαλα το πρόσωπό μου μέσα στα μαλλιά της και την έσφιξα ακόμα πιο πολύ στην αγκαλιά μου. Καμιά φορά που τα μαλλιά της πέφτουν στο πρόσωπό της, τα σηκώνει ψηλά και τα τινάζει πίσω απ’ τον ώμο της. Γίνεται έξω φρε­ νών. «Αυτά τα μαλλιά» λέει. «Σκέτος μπελάς». Η Φραν εργάζεται σε γαλακτοπωλείο κι είναι αναγκασμένη να μαζεύει κότσο τα μαλλιά της, όταν πάει στη δουλειά. Πρέπει να τα λούζει καθημερινά και τα βουρτσίζει ενώ καθόμαστε και βλέπουμε τηλεόραση. Καμιά φορά απειλεί να τα κόψει. Δε νομίζω όμως να το κάνει. Ξέρει ότι μου αρέσουν πάρα πολύ. Ξέρει ότι με τρελαίνουν. Της λέω ότι την ερω­ τεύτηκα εξαιτίας αυτών των μαλλιών. Της λέω ότι μπορεί και να πάψω να την αγαπάω, αν τα κόψει. Καμιά φορά τη φωνάζω «Σουη­ δέζα». Θα μπορούσες να την πάρεις για Σουηδέζα. Εκείνα τα βράδια που περνούσαμε μαζί αυτή θα βούρτσιζε τα μαλλιά της και θα ευχό­ μασταν φωναχτά για πράγματα που δεν είχαμε. Ευχόμασταν να εί­ χαμε ένα καινούργιο αυτοκίνητο, αυτό είναι ένα απ’ αυτά που ευχό­ μασταν. Κι ευχόμασταν να περνούσαμε δυο βδομάδες στον Καναδά. Ένα πράγμα όμως που δεν ευχόμασταν ήταν να κάνουμε παιδιά. Ο λόγος που δεν είχαμε παιδιά ήταν γιατί δεν θέλαμε παιδιά. Ίσως κάποτε, λέγαμε μεταξύ μας. Τότε όμως, απλώς περιμέναμε. Σκε­ φτόμασταν πως καλύτερα να περιμέναμε λίγο ακόμα. Κάποια βρά­ δια πηγαίναμε σινεμά. Άλλα βράδια μέναμε μέσα και βλέπαμε τη­ λεόραση. Καμιά φορά η Φραν μού έψηνε κανένα μεζεδάκι και κατα­ βροχθίζαμε ό,τι υπήρχε στην καθισιά μας. «Μήπως και δεν πίνουν κρασί» είπα. «Εσύ πάντως πάρε ένα κρασί» είπε η Φραν. «Αν δεν πίνουν αυτοί, θα το πιούμε εμείς».