Καθάρισέ μου έναν λωτό

21 1 Σ ήμερα αγοράσαμε το σπίτι δίπλα στο πηγάδι. Η αγορά αυτή, την οποία διαρκώς αναβάλλαμε αγ- χωμένοι εδώ και αρκετές εβδομάδες καθώς προσπαθού- σαμε να βάλουμε σε μια τάξη τα οικονομικά μας, είχε επι- τέλους ολοκληρωθεί στο γραφείο του συμβολαιογράφου, ο οποίος είναι και ειρηνοδίκης σε αυτό το μικρό ελληνικό νησί, επίσημος εκτιμητής του δήμου και σύζυγος της αγα- πημένης δασκάλας του γιου μου Μάρτιν στο Κάτω Σχο- λείο, το δημοτικό σχολείο της Χώρας που λέγεται έτσι σε αντιδιαστολή με το Πάνω Σχολείο που βρίσκεται στην κορ- φή του λόφου. Ο συμβολαιογράφος είναι ένας μικροκαμωμένος, ευ- γενικός, ασθματικός άντρας. Όπως και όλοι οι υπόλοιποι αξιωματούχοι του δήμου, εκτελεί τα καθήκοντά του σε ένα από τα κελιά του παλιού μοναστηριού που είναι κουρνια- σμένο πίσω από τη ζωηρόχρωμη πρόσοψη των παραλια- 1 ~ T ODAY WE BOUGHT the house by the well. This purchase, which has been hanging fire for anxious weeks while we have been trying to organize our impossible finances, was finally completed in the office of the notary public, who is also the magistrate of this small Greek island, the municipal valuer, and the husband of my son Martin’s favourite teacher at the village school called the Down School to distinguish it from the Up School on the mountain ridge. The notary public is a small, courteous, asthmatic man. Like all the other town officials he conducts his business in one of the cells of the old monastery that lies behind the gay façade of waterfront shops, and here in the monastery cell we gathered formally as the great bronze bell was crashing noon over our heads. Behind the desk the notary public, very affable and important, and ranged in a row before him on five spidery black chairs of the old island pattern the five interested parties to this affair: Socrates the carpenter and occasional real-estate agent; Demosthenes the shifty- eyed barber, acting on behalf of the former owner of the house; old Creon Stavris, there to guide us through the final intricacies of the purchase; and my husband George and I, both smoking rather nervously and conscious that we looked a ragged and scruffy pair. The notary public, old Creon, Demosthenes the barber, and even Socrates, had apparently put on their best clothes for the 219