Καθάρισέ μου έναν λωτό

27 Κ Α Θ Ά Ρ Ι Σ Έ Μ Ο Υ Έ Ν Α Ν Λ Ω Τ Ό τητο αριθμό χρυσών λιρών. Τελικά δεν χρειάστηκε – προς μεγάλη μου απογοήτευση. Στο κάτω κάτω της γραφής, σκέφτηκα εκεί που καθό- μουν τόσο κορδωμένη στην καρέκλα που η παλιά καπαρ- ντίνα μου κρεμόταν ολόισια από τους ώμους μου καλύπτο- ντας ελαφρώς την ξαφνική κινητικότητα που ένιωσα μέ- σα στην κοιλιά μου, εκατόν είκοσι λίρες –ακόμα και χρυ- σές λίρες– δεν ήταν και τόσο μεγάλο ποσό για εννιά ηλιό- λουστα δωμάτια (οκτώ όταν θα έχουμε γκρεμίσει τον τοί- χο που χωρίζει τα δύο δωμάτια του επάνω ορόφου για να φτιάξουμε ένα ενιαίο στούντιο στο δώμα) και μια ευρύχω- ρη πλακόστρωτη κουζίνα με θολωτό μαγειρείο και ξύλινα δοκάρια στην οροφή. Με εκατόν είκοσι λίρες σήμερα στην Αγγλία ή στην Αυστραλία δεν αγοράζεις ούτε αποχωρητή- ριο. Στον τρίτο όροφο το σπίτι έχει και ένα ταρατσάκι με θέα σε όλο τον γαλάζιο κόλπο μέχρι τα βουνά της Τροιζη- νίας απέναντι. Και έχει και μια εσωτερική αυλή με δύο κληματαριές και οκτώ οπωροφόρα. Τα δύο μεγάλα παιδιά θα μοιράζονται ένα υπνοδωμάτιο μεγάλο σαν αίθουσα χο- ρού, και στον δεύτερο όροφο η δική μας κρεβατοκάμαρα γειτνιάζει με έναν μικρό ευήλιο χώρο, ο οποίος πολύ βο- λικά επικοινωνεί με καταπακτή και σκάλα με την κουζίνα και εκεί θα κοιμάται το νεογέννητο που τώρα με αγχώνει έτσι όπως αναδεύεται μέσα μου. Θα προτιμούσα να περι- μένει μερικές εβδομάδες ώστε να έχουμε μετακομίσει ήδη στο καινούργιο σπίτι. Φτάνει πια με τα νοικιάρικα. Θέλω τουλάχιστον ένα από τα παιδιά μου να γεννηθεί σε δικό του σπίτι…