Καταδίωξη στους αιώνιους πάγους (Ημερολόγιο εξερεύνησης)

ντωτή γούνα σου και να σου δώσω τα ξύλινα σανδάλια;» Αλλά φυσικά ποτέ δεν πρόκειται να κάνω κάτι τέτοιο. Τα σανδάλια και το κόκκινο ένδυμα είναι η επίσημη ενδυμασία των Τζάιν και άρα το μόνο πράγμα που έχει απομείνει να μου τους θυμίζει. Αυτά και φυσικά… ο Τσιπάπα. Ορίστε, με κοιτάζει τώρα. Συμπονετικά ή χλευαστικά; Σημασία έχει ότι σταμάτησε να μιλάει και αυτό είναι σίγουρα κατόρθωμα. Τα δόντια μου χτυπάνε απ’ το κρύο. Βυθίζομαι στον εσώτερο εαυτό μου, παίρνω μια βαθιά ανάσα και απα- γορεύω στο σώμα μου να κρυώνει. Και ναι, πιάνει! Ευ- τυχώς που έχω περάσει τις εξετάσεις για το πέμπτο επίπεδο διαλογισμού, έστω και με τα χίλια ζόρια, αλλιώς δε θα ήξερα να θωρακίζω το σώμα και το πνεύμα μου από τις εξωτερικές θερμοκρασίες. Βέβαια, όταν τα μά- θαινα όλα αυτά, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα κατέληγα ποτέ σε μια σπηλιά από πάγο. Εδώ που τα λέμε, και οι Τζάιν σε σπηλιά ζούνε, να, κάπου εδώ είναι κρυμμένη, στο τεράστιο βουνό μας. Εκεί όμως έχει πά- ντα ζέστη, υπερβολική κάποιες φορές, γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο διδασκόμαστε και το πέμπτο επίπεδο διαλο- γισμού. Για τη ζέστη αυτή ευθύνονται τα ποτάμια λάβας, που επιπλέον προμηθεύουν με φως τη σπηλιά μας. Πολλούς αιώνες πριν, οι πρόγονοί μου εγκαταστά- θηκαν στον κόσμο των σπηλαίων, στα Ιμαλάια. Είχαν μόλις βρει ένα φάρμακο που μπορούσε να θεραπεύσει όλες τις ασθένειες. Όταν το έμαθαν αυτό οι άλλοι άν-