Καταδίωξη στους αιώνιους πάγους (Ημερολόγιο εξερεύνησης)

5 Κεφάλαιο 1 Αιώνιος Πάγος «Άουτς! Προσγειώθηκα με τα μούτρα!» κλαψουρίζει ο Τσιπάτα με τη χαρακτηριστική λεπτή φωνούλα των κόκκινων πάντα. «Πού είμαστε;» Τρίβω τον πισινό μου που πονάει από την απότομη προσγείωση και κοιτάζω γύρω μου. Η τσουλήθρα μάς πέταξε σε μια σπηλιά από πάγο. Πα- γωμένοι τοίχοι, παγωμένη οροφή, παγωμένο έδαφος, παντού υπάρχει πάγος. Ήμάλλον όχι ακριβώς παντού. Πού και πού υπάρχει και λίγο χιόνι. Τα πάντα εδώ μέ- σα μοιάζουν να διατρέχονται από μια παράξενη μπλε λάμψη, μέχρι και οι παγοκρύσταλλοι της οροφής, που φτάνουν σε μήκος περίπου το ένα μέτρο. Ευτυχώς δη- λαδή, γιατί αλλιώς δε θα βλέπαμε ούτε τη μύτη μας. «Νόμιζα ότι ήξερες τα κατατόπια στις σπηλιές των Τζάιν» λέει επιτιμητικά ο Τσιπάπα. «Έτσι είναι, απλώς δεν έχω ξαναβρεθεί σε αυτό το κομμάτι. Ούτε που ήξερα ότι υπάρχουν σπηλιές πάγου. Ούτε και για την είσοδο με τους σωλήνες ήξερα, αλλιώς