Καταδίωξη στους αιώνιους πάγους (Ημερολόγιο εξερεύνησης)

15 «Και εσύ την κοπάνησες στη μουσούδα με τόση δύνα- μη, που της έφυγαν τα δόντια. Παρόλο που απαγορεύε- ται να βλάπτετε με οποιονδήποτε τρόπο τα έμβια όντα!» «Και ξαναλέω, το έκανα ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΩ ΕΣΕΝΑ!» επαναλαμβάνω. Ο Τσιπάπα παραμένει ατάραχος. «Μια χαρά θα τα κατάφερνα και μόνος μου». Ξεφυσάω από θυμό και αμέσως νιώθω γύρω μου την ψύχρα της παγωμένης σπηλιάς. Κλείνω τα μάτια, παίρ- νω μια βαθιά ανάσα και ψέλνω το διαλογιστικό μου μάντρα: «Ομμμμμ!». Όταν η αίσθηση του κρύου εξαφανίζεται, τραβάω το τσαντάκι μου κάτω από το ένδυμα και ψάχνω το ψαλίδι. Τότε είχα απορήσει, τώρα όμως καταλαβαίνω για ποιον λόγο μού το έδωσε ο παππούς. Αρχίζω να κόβω και να διπλώνω το χαρτί, ακολουθώντας τις οδη- γίες του ημερολογίου. ΟΤσιπάπα με παρατηρεί. «Δεν είσαι και πολύ καλός στις χειροτεχνίες. Το έκοψες στραβά». «Το ψαλίδι φταίει, δεν κόβει». Προσπαθώ να αγνοή­ σω την γκρίνια του και να επικεντρωθώ στη δουλειά μου. Και πραγματικά, σε λίγο ο σελιδοδείκτης είναι έτοιμος και διαπιστώνω πως έχω μπροστά μου… «Μα αυτό είναι ίδιο εγώ!» αναφωνεί ο Τσιπάπα. Και πράγματι, ο σελιδοδείκτης παριστάνει ένα κόκ- κινο πάντα, μόνο τα αυτάκια λείπουν. Πολύ θα ήθελα να δω τι γράφει παρακάτω το ημερολόγιο, αλλά ο παπ-