Καταδίωξη στους αιώνιους πάγους (Ημερολόγιο εξερεύνησης)

14 Γίνπο κι εγώ, εμείς…» Σηκώνει το μπροστινό του ποδα- ράκι. «Είχαμε έναν πολύ ιδιαίτερο δεσμό. Και απολάμ- βανα τη ζωή της κατσίκας… εεε, εννοώ του κατσικιού Ιμαλαΐων. Είχα άφθονο γρασίδι για να μηρυκάζω όσο τραβούσε η ψυχή μου. Μάλιστα τον συνόδευα και σε πολλά ταξίδια πνευματικής αναζήτησης». Ξαφνικά βγά- ζει μια κραυγή που μοιάζει με θρήνο. «Ώσπου με κα- ταβρόχθισε ένας θιβετιανός λύκος». Δεν ξέρω αν πρέπει να τον πιστέψω. Δεν ξέρω κανέναν που να έχει ανάμνηση των προηγούμενων ζωών του. Ο Τσιπάπαόμως έχει διαρκώς κάποιαπαράξενη ιστορία να διηγηθεί.Μίαφορά, ισχυρίστηκε πως ήταν τίγρη της Βεγ- γάλης και διέσχιζε τα τροπικά δάση της Σουμάτρας. «Πες μου καλύτερα πώς θα αποδείξω την αξία μου ως Τζάιν… με τη βοήθεια ενός σελιδοδείκτη». «Μην γκρινιάζεις, εσύ μας έμπλεξες σε όλο αυτό!» «Τι θες να πεις;» «Εσύ τι λες; Ποιος εξορίστηκε από το χωριό, εγώ ή εσύ;» «Και οι δύο!» διευκρινίζω. «Λίγο πολύ και οι δύο. Στο κάτω κάτω, είσαι η αδελφή ψυχή μου και άρα έχεις ευθύνη για τις πράξεις μου». «Δε θα μας έδιωχναν αν δεν παραβίαζες τη βασικό- τερη αρχή των Τζάιν!» «Την οποία όμως παραβίασα για να σώσω ΕΣΕΝΑ! Ήμήπως πρέπει να σου θυμίσω την αρκούδα που ετοι- μαζόταν να σε κατασπαράξει;»