Καταδίωξη στους αιώνιους πάγους (Ημερολόγιο εξερεύνησης)

13 Με τα μικρά πατουσάκια του αρπάζει το ημερολόγιο από τα χέρια μου και το ανοίγει στην πρώτη σελίδα. «Για μισό λεπτό, αυτά τα σημάδια κάτι μου θυμίζουν! Τι λέει εκεί;» Διατρέχει με το νύχι του τις αράδες του παππού. «Γίνπο Κχον…» αρχίζω να διαβάζω. «Οπούτου;!» αναφωνεί αναστατωμένος. Γυρίζω έκπληκτος προς το μέρος του. Εκείνος πλη- σιάζει στο πρόσωπό μου. «Είναι ο άνθρωπος που πρω- τοανακάλυψε τις σπηλιές και έφερε εδώ τους Τζάιν! Δεν έχει υπάρξει ισχυρότερος Τζάιν από αυτόν». «Ο παππούς γράφει ότι θα φτάσω στο μεγάλο μυστι- κό της φυλής μας που πρωτοαντίκρισε ο Γίνπο. Ξέρεις τι εννοεί;» «Ε… Δεν έχω ιδέα. Ο Γίνπο δε μου είπε ποτέ τίποτα για κάποιο μυστικό». «Τι πράγμα;» Τον κοιτάζω αποσβολωμένος. «Θες να μου πεις ότι τον έχεις γνωρίσει; Μα αυτός πρέπει να έζησε πριν από εκατοντάδες χρόνια!» Το μικρό στήθος του κόκκινου πάντα φουσκώνει από περηφάνια. «Σε κάποια από τις προηγούμενες ζωές μου ήμασταν αδελφές ψυχές. Όπως είμαι και μ’ εσένα σήμε- ρα.Μόνοπου τότε είχαενσαρκωθεί ως κατσίκι Ιμαλαΐων». Τον κοιτάζω δύσπιστα. «Δηλαδή στην προηγούμενη ζωή σου ήσουν κατσίκα;» «Όχι κατσίκα, κατσίκι Ιμαλαΐων. Είναι εντελώς άλλο πράγμα! Να σου πω, με ακούς ποτέ όταν σου μιλάω; Ο