Το καρουζελ του τρόμου

31 T O Κ Α Ρ Ο Υ Ζ Ε Λ Τ Ο Υ Τ Ρ Ο Μ Ο Υ ναι καθαρά υπόθεση για τη Ρεντ. Οπότε καλύτερα εμείς να φύγουμε αποδώ, πριν μας πάρουν είδηση ότι είμαστε αστυνο- μικοί. Καλή τύχη, ντετέκτιβ». «Μια στιγμή» είπα. «Η συνεργάτιδά μου έχει αργήσει, και μπορεί να χρειαστώ τη βοήθειά σας με τον κόσμο». Ο Κέισι κοίταξε ενστικτωδώς πάνω από τον ώμο του, αλλά το πάρκο ήταν άδειο. «Δεν έχουν έρθει ακόμη» συνέχισα «αλλά θα έρθουν. Τα κανάλια, οι περίεργοι, περαστικοί που βιάζονται να πάνε στη δουλειά τους, αλλά βρίσκουν πάντα χρόνο για να χαζέψουν σε τέτοιες περιπτώσεις, να δουν το θύμα, και αν είναι τυχεροί, τον δολοφόνο. Μερικές φορές οι δολοφόνοι ξαναγυρίζουν στον τόπο του εγκλήματος για να δουν πώς αντιδρούμε στο έργο τους. Σας πειράζει να με βοηθήσετε;» Οι δύο αστυνομικοί κοιτάχτηκαν και χαμογέλασαν πλατιά, σαν παιδιά που μόλις έμαθαν ότι δεν έχουν σχολείο επειδή χιόνισε. «Αν μας πειράζει να βοηθήσουμε τη Ρεντ σε μια μεγάλη υπόθεση ανθρωποκτονίας;» είπε ο Μπελ. «Αστειεύεσαι; Τι θέ- λεις να κάνουμε;» «Πλυθείτε και φορέστε καθαρά ρούχα, και μετά ελάτε εδώ και αρχίστε να κυκλοφορείτε ανάμεσα στον κόσμο που θα μα- ζευτεί έχοντας τα μάτια και τα αυτιά σας ανοιχτά». «Σε δέκα λεπτά θα είμαστε έτοιμοι» είπε ο Μπελ, και οι δυο τους έφυγαν βιαστικά. Καθώς η μουσική από το καρουζέλ κόντευε να με τρελάνει, απομακρύνθηκα αρκετά για να μπορέσω να συγκεντρωθώ. Με- τά τηλεφώνησα στη συνεργάτιδά μου, την Κάιλι Μακντόναλντ. Για τρίτη φορά εκείνο το πρωί μού απάντησε ο τηλεφωνητής της. «Να πάρει, Κάιλι» είπα. «Είναι έξι και σαράντα επτά, Δευ- τέρα πρωί. Βρίσκομαι ήδη στα πρώτα δεκαεπτά λεπτά μιας πολύ άσχημης εβδομάδας και, αν δεν σ’ το έχω πει τελευταία, είσαι ο άνθρωπος που προτιμώ να μοιράζομαι τις άσχημες εβδο- μάδες μου μαζί του».