Κάρολ

P A T R I C I A H I G H S M I T H 30 σε να διακρίνει το χέρι της να σηκώνεται και να κατεβαίνει τέσσερις φορές πριν καταφέρει να ακουμπήσει το ρολόι στην καρέκλα. Θα κάτσω ένα τέταρτο μέχρι να αποκοιμηθεί και μετά θα φύγω, σκέφτηκε η Tερίζ. Και επειδή ήταν κουρασμένη, πίεσε τον εαυτό της να συγκρατήσει εκείνον τον σπασμό, εκείνη την ξαφνική κρίση που την έκανε να αι- σθάνεται σαν να πέφτει, που της ερχόταν κάθε βράδυ πολύ πριν κοι- μηθεί και που όμως προανάγγελλε τον ύπνο. Δεν ήρθε. Έτσι, όταν θεώρησε ότι πέρασαν δεκαπέντε λεπτά, σηκώθηκε, ντύθηκε, άνοιξε σιγά σιγά την πόρτα και έφυγε. Στο κάτω κάτω, ήταν εύκολο να ανοί- ξει την πόρτα και να το σκάσει. Είναι εύκολο, σκέφτηκε, γιατί στην πραγματικότητα έτσι δεν γλιτώνω από τίποτα.