Κάρολ

Κ Α Ρ Ο Λ 29 γυναικών, που τσακώνονταν ποια θα βάλει μια εφημερίδα πάνω για να κάτσει πέντε λεπτά. Το μυαλό της Tερίζ δούλευε πολύ καθαρά. Ήταν εντυπωσιακό πόσο καθαρά δούλευε, παρόλο που ήξερε ότι εκείνη τη στιγμή το βλέμμα της ήταν απλανές και πως δεν θα μπορούσε να κινηθεί, αν δοκίμαζε να το κάνει. «Απλώς είσαι κουρασμένη, χρυσό μου» είπε η κυρία Ρόμπιτσεκ, σκεπάζοντας τους ώμους της Tερίζ με μια μάλλινη κουβέρτα. Πρέπει να ξεκουραστείς, είσαι όρθια από το πρωί μέχρι το βράδυ». Ένας στίχος από τον Έλιοτ που διάβαζε ο Ρίτσαρντ πέρασε από το μυαλό της Tερίζ. « Αυτό δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτό που εννο- ούσα. Καμία σχέση, καμία ». Ήθελε να το πει, αλλά δεν μπορούσε να κουνήσει τα χείλη της. Κάτι γλυκό, που έκαιγε, βρισκόταν μέσα στο στόμα της. Η κυρία Ρόμπιτσεκ στεκόταν μπροστά της, έβαζε κάτι από ένα μπουκάλι σε ένα κουτάλι και της το έχωνε ανάμεσα στα χείλη της. Η Tερίζ το κατάπιε υπάκουα, δεν πα να ’ταν και δηλητήριο. Μπορού- σε τώρα να κουνήσει τα χείλη της, μπορούσε να σηκωθεί από την κα- ρέκλα, αλλά δεν ήθελε να κουνηθεί. Στο τέλος ακούμπησε πίσω και άφησε την κυρία Ρόμπιτσεκ να τη σκεπάσει με μια κουβέρτα, κάνοντας πως κοιμάται. Όμως έβλεπε την καμπουριασμένη γυναίκα, που σε λίγο άρχισε να πηγαινοέρχεται μες στο δωμάτιο, μάζεψε το τραπέζι και ξεντύθηκε για να πέσει στο κρεβάτι. Είδε την κυρία Ρόμπιτσεκ να βγάζει έναν μεγάλο κορσέ με κορδόνια και έπειτα ένα πράγμα με λουριά που τύλιγε τους ώμους και ένα μέρος της πλάτης της. Τότε η Tερίζ έκλεισε τα μάτια μην αντέχοντας το θέαμα, και τα έσφιξε, μέχρι που το τρίξιμο μιας σούστας και ένας βαθύς αναστεναγμός τη διαβε- βαίωσαν πως η κυρία Ρόμπιτσεκ είχε ξαπλώσει. Όμως είχε και συνέχεια. Η κυρία Ρόμπιτσεκ άπλωσε το χέρι της να πιάσει το ξυπνητήρι, το κούρδισε και, χωρίς να σηκώσει το κεφάλι της από το μαξιλάρι, έψαξε ψηλαφιστά, με το ξυπνητήρι στο χέρι, για την καρέκλα που ήταν δίπλα στο κρεβάτι. Μέσα στο σκοτάδι, η Tερίζ μόλις και μετά βίας μπορού-